Sint-Walburgakerk

Oudenaarde is een oud centrum van wandtapijt- en edelsmeedkunst. In de kerk vindt u daar de getuigenissen van.
Van de veertien kapellen in de Sint-Walburgakerk is er één gewijd aan de patroon van de tapijtwevers, de heilige Barbara. De folder met plattegrond van de kerk wijst de belangrijkste schilderijen, tapijten, beelden, glasramen, grafzerken en kandelaars aan. De kerk was altijd al rijk gestoffeerd, maar tijdens de beeldenstorm in 1566 werd ze compleet geplunderd. De huidige aankleding is dus van latere datum. Het koor doet nu dienst als winterkerk en is met een hoge glazen wand gescheiden van de rest van de kerk.
De kerk, gelegen aan de oudste stadsmarkt, de vroegere Garenmarkt, bestaat uit twee samengevoegde kerken, herkenbaar aan het verschillende bouwmateriaal. Van de oudere vroeggotische kerk in Doornikse kalksteen (12de eeuw) bleven het middenkoor en de twee zijbeuken bestaan. Tot in 1534 bouwde men aan een nieuwe kerk in Balegemse kalkzandsteen, maar toen werd beslist om de nog bestaande onderdelen van de oude kerk in de nieuwe te integreren. De bekroning van de imposante westtoren dateert van in 1627. In 1804 vernielde de bliksem de torenspits en die werd niet meer heropgebouwd. Tijdens twee restauratiecampagnes in het eerste kwart van de 20ste eeuw onder leiding van architect Pieter Langerock (1859-1923) werd een deel van het kerkinterieur vernieuwd in neogotische stijl, waaronder de glasramen, de altaren en de tochtportalen. In de jaren 1960 werd het koor van de kerk vrijgemaakt, met uitzondering van twee 17de-eeuwse huisjes, die tot op heden bewaard bleven.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans