Schloss Weilerbach

Een impressie (video) op YouTube +/- 14 min.

Verhaal

In 1762 verwierf de nabijgelegen benedictijnenabdij van Echternach een kleine ijzerfabriek boven Bollendorf. Toen deze “oude smederij” het niet toeliet om de productie te verhogen, besloot de abdij van 1777 tot 1779 een nieuwe, grotere ijzerfabriek te bouwen aan de nabijgelegen Weilerbach. Het omvatte een smelterij, een stempelmolen, een grote hamermolen en drie kleine hamermolens, een snijmolen, een gieterij en een zagerij. In 1780 bouwde de laatste abt van Echternach, de bouw minnende Emmanuel Limpach, het kasteel als administratief hoofdkwartier van de fabriek en als zomerhuis voor de abt. De architect was Paul Mungenast, afkomstig uit Oostenrijk.

De monniken genoten slechts enkele jaren van hun barokke kasteel. In 1794 bezetten Franse revolutionaire troepen Echternach en Weilerbach. Het kasteel en de fabriek werden geveild. Nicolas Vincent Legier (+1827), directeur van de bosbouwafdeling, valt op tussen de eerste particuliere eigenaren. In 1832 verwierf de Luxemburgse industriële familie Servais het pand. De ontwikkeling van de ijzergieterij was over het algemeen positief tot het begin van de 20e eeuw. Veranderende politieke voorkeuren en tarieven in de verkoopgebieden hadden echter invloed op de verdere ontwikkeling. In 1840 werkten hier 134 en later zelfs 220 arbeiders.

Na de Eerste Wereldoorlog begon de neergang. Na 1945 was er slechts een beperkte productie. Er werd gietijzer en ruwijzer geproduceerd, en sinds 1841 ook staal. Vooral de producten van "Weilerbacher Hütte" zijn tot op de dag van vandaag bekend: gietijzeren platen en ovens. Na 1850 kende de fabriek veel succes met speciaal ontworpen landbouwwerktuigen zoals dorsmachines en wijnpersen.

In 1944 werd het kasteel, dat de familie Servais in 1930 grondig had hersteld, zwaar beschadigd door artillerievuur. Het was onbewoonbaar en stond vervolgens leeg. Nadat de smeltactiviteiten in 1958 waren stopgezet, raakten sommige smeltgebouwen in verval of werden gesloopt. In 1961 voorkwam de plaatsing van een nooddak dat het kasteel volledig instortte. Ten slotte verwierf "Gewerbebau und Treuhand gbt GmbH Trier" het kasteel en het bijbehorende gebied in 1986. Tussen 1987 en 1992 werd het kasteel volledig gerestaureerd volgens de principes van monumentenzorg. In 1992 verwierf de "Eifelkreis Bitburg-Prüm" het kasteel met de aangrenzende tuin en bijgebouwen, evenals het voormalige fabriekscomplex. Delen van het kasteelgebouw worden verhuurd. De balzaal op de eerste verdieping wordt gebruikt voor diverse culturele evenementen. Burgerlijke huwelijken vinden daar vaak plaats. Tevens worden de beheerderswoning en het poortgebouw gelegen aan de kasteelvijver verhuurd. In het voormalige koetshuis bevindt zich een museumcafé waarin producten van de "Weilerbacher Hütte" worden tentoongesteld. De gebouwen en structuren van de voormalige ijzerfabriek werden gedurende een periode van 10 jaar beveiligd en gerenoveerd. Er vinden af ​​en toe rondleidingen en evenementen plaats.

Vertaald uit het Duits

Bron: schloss-weilerbach.de

Reaktionen Statistiken

| | Öffentlich