Katholieke parochiekerk St. Michael

De eerste parochieker van Piesport lag, volgens een kerkenindex rond 1350 gerangschikt als een „matrix ecclesia“ (moederkerk), op de berghelling boven het plaatsje aan de linker Moezelzijde, waar deze de heidense plaats voor erediensten van Mercurius Bigontius verdrongen had. Tegenwoordig herinnert alleen nog een klein „kapelhuisje“ („Michelskirch“) in de wijnbergen eraan, dat het omringende terrein door de ruilverkaveling in de jaren '90 zijn uitzien sterk veranderd heeft. Deze kerk had het Michaels-patrocinium, dat bij het nieuw opbouwen van de parochiekerk in 1776 hierop overgedragen is. De oude bergkerk, voor de eerste keer vermeld in 1295, verloor in de volgende eeuwen om praktische overwegingen zijn rang aan de in het plaatsje gelegen kerk „van de 12 apostelen“ bij het kerkhof. Het patrocinium ervan werd later door dat van de pest-patroon Sebastian verdrongen (nu Sebastianus-kapel bij Pfarrheim). In een visitatieprotocol van 1569 wordt ze als hoofdkerk genoemd. In 1609 werd in de oude kerk nog gedoopt en werden er op feestdagen kerkdiensten gehouden. Hiervan wordt in het midden van de 18e eeuw gezegd dat ze in bouwvallige toestand is.
Het huidige, aan de Moezel gelegen bouwwerk, werd in het jaar 1776/77 gebouwd: de parochie financierde de toren en de sacristie, de abdij Mettlach het schip van de kerk en het domkapittel van Trier het koor.
De bouw van de kerk wordt bepaald door een 52,50 m hoge toren; aan de rechterzijde daarvan werd rond 1850 een neogotische open hal met helmdak toegevoegd. Uit Klausen zijn de voor de ingang geplaatste portaalpilaren (rond 1780), waarvan de engelvoorstellingen Geloof en Liefde symboliseren.
De binnenkant van de kerk wordt overheerst door de 3 monumentale plafondschilderingen („Hemel van Piesport“), die in 1778 zijn geschilderd door Johann Peter Weber uit Trier. Boven het koor is de Hemelvaart van Maria te zien, met de open sarcofaag en de 12 apostelen, in het midden de Val van de engel door de aartsengel Michael en bij ingang de missiepreek van de hl. Franz Xaver (met daarin rechtsonder een zelfportret van schilder aan de voeten van zijn vrouw in de blauwe jurk, die met haar linkerhand een schild vasthoudt met het opschrift: J. P. Weber invenit et pinxit („heeft verzonnen en geschilderd“), Paulus Miller Architectus 1778).
Onder het hoogaltaar bevindt zich een groot in de wand opgenomen olieverfschilderij van de 18e eeuw, ook van J. P. Weber. Er wordt een kind met zijn beschermengel afgebeeld, boven Moeder Gods, de groep zegenend, linksonder de duivel ontdaan van zijn masker en met een fakkel, waarmee hij de wereldbol probeert in brand te steken.
De drie houten altaren en de preekstoel stammen uit de periode van de stichting, net als de met intarsiewerk voorziene communiebank. De driebogige, in rococovorm gehouden orgelruimte werd pas in het midden van de 19e eeuw in de kerk ingebouwd.
De kerk beschikt over een 5-tonig klokkenspel, dat op 25 januari 2004 in een vesper-dienst door kanunnik Nikolaus Föhr en Dechant Werner Mathieu werd ingewijd. Het gieten van de kleinste klok vond plaats op 30 augustus 2003 in Piesport zelf en werd uitgevoerd door Hermann-Josef Schmitt uit Brockscheid. De voormalige vier stalen klokken uit het jaar 1950 luiden tegenwoordig in de bedevaartskerk van Servanitza/Oekraïne.
Op de twee ton wegende klok St. Michael is o.a. als klokkenbeeld ook een bos wortelen afgebeeld, een kleine verwijzing naar de bijnaam de - „Mortepänz“ van Piesport.
Bovendien worden in de „Schatkamer van Piesport“ o.a. relikwieën getoond, die in de Middeleeuwen aan de Godsmoeder toegeschreven werden: een ivoren kam en twee delen van een linnen doek - de sluier van Maria. Tot de secularisatie werden ze bewaard in de voormalige benedictijnenabdij St. Maximin in Trier.
Lange tijd behield Piesport zijn eeuwenoude hegemonie als zetel van een landkapittel in de zielzorgstructuur van het oude aartsbisdom Trier (later decanaatzetel), waarvan het kapittel rond 1075 slechts 7 parochies, in het jaar 1794 zelfs 44 parochies van de Moezel-Eifel-Hunsrück-regio omvatte.

Reaktionen Statistiken

| | Öffentlich