Blackfriars Theatre

Blackfriars Theatre was de naam van twee theaters in het Londense district Blackfriars gedurende de Renaissance. Beide theaters begonnen als trefpunt voor kindacteurs, die al werkzaam waren in het kapelkoor van Elizabeth I. In deze functie was in beide theaters een deel van de meest innovatieve dramaproducties tijdens de regeerperiode van Elizabeth I en Jacobus I te zien, van het eufuïsme van John Lyly tot de stekende satire van Ben Jonson, George Chapman, en John Marston. Het tweede theater kwam uiteindelijk onder controle te staan van de King's Men , die het gebouw 's winters gebruikten om hun producties op te voeren tot beide theaters in 1642 werden gesloten.
De Blackfriars-theaterhuizen werden gebouwd op het terrein van een voormalig Dominicanenklooster. Het zwarte gewaad dat door deze dominicanen gedragen werd leidde tot de naam van de buurt waar deze orde was opgericht. Deze omgeving werd in de tijd voor de reformatie niet enkel als religieuze plaats gebruikt, maar er werden ook politieke zaken afgehandeld, waaronder de scheiding van Hendrik VIII en Catharina. Deze gebeurtenis zou meer dan een eeuw later op dezelfde plaats uitgebeeld worden in een toneelstuk van William Shakespeare. Nadat Hendrik VIII de kloosters onteigende, werden de eigendommen van het klooster eigendom van de koning. Het beheer van deze eigendommen werd overgelaten aan Thomas Cawarden. Cawarden gebruikte een deel van het klooster als bureel, andere delen verkocht of verhuurde hij aan rijke buurtbewoners, onder wie Lord Cobham en John Cheke. Na de dood van Cawarden ging het eigendom naar Sir William More.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Italiaans • Spaans