Geopad 077-Amerongen-de Vlakke Berg

Voor degenen die met eigen ogen een representatief beeld van de Vlakke Berg en omgeving willen krijgen beschreven wij een deels gemarkeerde boomvormig traject van 5,6 kilometer. De (ten dele) vice versa te lopen stam van de "boom" wordt gevormd door een bijna twee kilometer lange route die de Rijksstraatweg bij de bushalte Amerongse Berg met het plateau van de Vlakke Berg verbindt. Deze route loopt voornamelijk door het westelijk deel van het oude Amerongse Bos.

1. Bij de bushalte gaan we de straat De Kievit in. Deze brengt ons langzaam stijgend naar de rand van de bebouwde kom. In het verlengde van de straat wacht ons een wandeling door het westelijk deel van het oude Amerongse Bos. Hier wordt een overwegend kaarsrechte boslaan gevolgd. Voorin het bos is de afgelopen decennia nogal wat hulst opgeslagen. Doorlopend komen we terecht op de steile flank van een hooggelegen stuwwalterras waar de bosweg enkele flauwe bochten maakt. Links wordt er tussen 35 en 40 meter boven N.A.P. een strook langs de weg vrij gehouden van opgaande begroeiing. Hierdoor kan er van een uitzicht over het achter ons liggende nabije rivierengebied genoten blijven worden. Om dit nog aantrekkelijker te maken werd bovenaan de strook een bankje geplaatst. Een plaatje op de bank herinnert eraan dat Jan Evers in de jaren 1975-1988 boswachter in deze omgeving was.

2. Waar het stuwwalterras overgaat in een brede vallei buigt de boslaan naar rechts. Ze komt dan uit op een kaarsrechte hoofdontsluiting van bijna twee kilometer lengte die ook aan de overzijde door een flauwbochtige laan wordt opgezocht. We gaan nu links de lange rechte bosweg volgen. Deze brengt ons onderin de vallei waar een halfverharde weg wordt gekruist. Aan de andere kant van de weg wordt de noordelijke flank van de brede vallei beklommen. Bovenaan de helling passeren we links een padenpatroon dat sterk lijkt op dat waarmee we zojuist al kennis maakten.

3. Een eindje verderop wacht ons een vijfsprong waar we links een pad gaan volgen dat door twee gemarkeerde wandelroutes wordt aangedaan. We zijn dan op het stuwwalplateau van de Vlakke Berg beland. Wie goed om zich heen kijkt kan nu hier en daar een kommetje in het bos zien liggen. Na enkele honderden meters slaat de gemarkeerde route even voor een markant smeltwaterdalletje schuin rechtsaf. Al snel wordt dan de picknickplaats bij de Bergweg bereikt.

4. De langgerekte picknickplaats op de Vlakke Berg is voer voor geomorfologen doordat ze werd aangelegd in een zone met min of meer natuurlijk lijkende kommetjes die bij de inrichting van het terrein soms enigszins werden verminkt. Aan het eind van de pleisterplaats gaan we rechtsaf de gemarkeerde routes verder volgen. Opnieuw zal de oplettende wandelaar dan af en toe een kommetje te zien krijgen.

5. Intussen wordt andermaal een halfverharde bosweg gepasseerd. Enkele honderden meters verderop gaan we schuin rechts de gele route verder aflopen. Deze volgt er een pad dat in het begin van de 20ste eeuw het beboste en nog met heide begroeide deel van de Vlakke Berg scheidde. In de ter plekke nogal sterk gelede oostelijke flanken van het stuwwalplateau werden enkele korte dalletjes gevormd. Rechts van het pad zien we in het bos ook enkele kleine troggen en kommetjes. Voorbij een scherpe bocht naar rechts wordt de stuwwalflank rechts van het pad door een ruggetje en miniheuvel verlevendigd.

6. Even verderop krijgen we op een kruispunt de blauwe route weer te zien. Deze route wordt daarna ook weer gevolgd. Een wat slingerend pad leidt ons dan door een bosgedeelte met enkele evenwijdige geultjes en ribbels. Waardoor deze bijzondere microgeomorfologische gesteldheid ontstond zal nog nader moeten worden onderzocht.

7. Het bochtige pad brengt ons naar de vijfsprong waar wij onze korte rondwandeling over de Vlakke Berg begonnen. Links zien we dan een vallei waarin smeltwater een markant minidalletje vormde. Het is de moeite waard die plek ook van wat dichterbij te bekijken. Daarvoor maken we even een uitstapje naar links.

8. Dit gedaan hebbende volgen we tenslotte nog het trajectdeel dat reeds in de tegenovergestelde richting werd gelopen. Vanuit een andere blikrichting bezien zal het echter kunnen lijken dat we de omgeving nog niet eerder verkenden. De terugtocht via het vice versa traject houdt in dat we na vijfhonderd meter weer een van de halfverharde hoofdontsluitingen van het bos kruisen en even later schuin rechtsaf slaan. Enkele honderden meters verderop kan rechts dan andermaal het uitzicht over het nabije rivierengebied worden beleefd.

Door onze wandeling leerden we zowel de westelijke flanken van de imposante Amerongse Berg als een deel van de eraan grenzende vallei en plateauachtige Vlakke Berg kennen. Daarbij zagen wij met name op laatstgenoemde hoogte bijzonder microreliëf. De Amerongse Berg inspireerde vooral door zijn oude bosvegetaties en een uitzicht op het nabije rivierengebied.