Monument voor de gevallenen in de Grote Oorlog - Alcamo

Dit monument voor de gevallenen in de Grote Oorlog (1915-1918) en de toewijding van de inwoners van Alcamo die naar Brooklyn emigreerden werd ingehuldigd in 1929.

Typisch aan het monument is dat de beeldhouwer rekening moest houden met het hyperclassicistische programma van Mussolini's regime. Een paar jaar na 1924 moedigde het fascistische regime de oprichting aan – in alle steden en dorpen van Italië – van monumenten om de nagedachtenis te vieren van de soldaten die stierven in de Eerste Wereldoorlog. En om zo een verrijking van het siererfgoed van alle gemeenten van het land aan te moedigen, raadde Mussolini zeker aan om niet te bezuinigen op retorische symboliek.

Dit komt tot uiting in dit monument: de sokkel is geen altaar zoals in de meeste gevallen, maar een kleine tempel met een blinde colonnade. Aan de basis bevindt zich nog een typisch motief: een adelaar wiens lichaam - romp en gezicht - is gegraveerd in een overwinningskrans en een groot bronzen medaillon vormt. Bovendien kroont Victory de soldaat niet, maar zet hij een helm op zijn hoofd; geen komhelm, typisch voor soldaten uit de Grote Oorlog, maar eerder een helm die meer typerend is voor oude (romeinse) krijgers.

Tijdens de eerste Wereldoorlog stierven vierhonderd burgers van Alcamo.

willem vandenameele