Huwelijkssteen

Op enkele passen achter de kerk, op de linkeroever van de Semois, bevindt zich een dubbele monoliet: een blok schist en een blok kwarts, de "Pierre à Marier" genoemd.

Dit is een heidense overleving van de verloving en het huwelijk, een plaatselijk gebruik dat helaas verdwenen is, en dat "Saudée" werd genoemd; de jeugd van Bohan "saudait" (las) het toekomstige paar. Toen het huwelijk was voltrokken, werden de twee echtelieden naar de "Pierre à Marier" geleid. Daar zouden ze rug aan rug zitten en een ruzie naspelen. Daarna werden zij aan een steen of een boomstronk vastgemaakt die ze naar huis moesten slepen, als symbool van de moeilijkheden die zij in hun leven zouden moeten overwinnen.

Dit was een vruchtbaarheidsrite. Het vervoer van een steen of een boomstronk (afhankelijk van het fortuin van de bruidegom tegenover de bruid) door de jonggehuwden op de huwelijksdag was van satirische aard. Als het een steen was lieten de oude bewoners van de dorpen in de buurt van Bohan de bruidegom verstaan dat de vrouw het absolute "hoofd" in het huishouden zou zijn. Als het een boomstronk was werd de vrouw duidelijk gemaakt dat zij alleen haar man hoefde te gehoorzamen.

willem vandenameele