Sint-Bartolomeüskerk

De Sint-Bartolomeüskerk in Luik is een romaanse kapittelkerk, gebouwd in de elfde en twaalfde eeuw en gewijd aan Sint-Bartolomeüs. In de kerk bevindt zich de doopvont van Reinier van Hoei, één van de zeven wonderen van België.

De kerk is in het begin van de elfde eeuw gesticht door Godescalc de Morialmé, proost van de Lambertuskathedraal in Luik, en werd op 30 november 1015 ingewijd door de prins-bisschop van Luik, Balderik van Loon en de aartsbisschop van Keulen, Heribert van Keulen. De kerk lag op dat moment nog buiten Luik. Van deze voorgangerbouw is niets bewaard gebleven. Wel is er archeologisch het bestaan van een buitencrypte aangetoond die waarschijnlijk uit deze periode dateerde. Deze crypte bevond zich buiten de kerk, ten oosten van het koor . De Sint-Amelbergabasiliek in Susteren bezit nog een dergelijke halfverdiepte crypte. Het oudste deel van het huidige bouwwerk is het vierkant gesloten koor dat van het eind van de elfde eeuw dateert. Net als de rest van de kerk werd het koor opgetrokken in kolenzandsteen. Het transept en het schip werden in de loop van de twaalfde eeuw gebouwd en de bouw werd voorlopig afgesloten met het gereedkomen van het westwerk in 1180. Dit is de situatie die in de plattegrond te zien is. In de achttiende werd de kerk met twee beuken uitgebreid tot vijfbeukig. Later die eeuw, in 1782, werd het westwerk doorbroken met een neoclassicistisch portaal naar een ontwerp van Jacques-Barthélemy Renoz. Toen werden waarschijnlijk ook een aantal vensters in de westbouw dichtgezet. In de negentiende eeuw werden de helmdaken van de torens gewijzigd in de huidige rombische vorm die typisch is voor het Rijnland . Ook werd op dat moment de bepleistering van het exterieur verwijderd. Tijdens de laatste restauratiecampagne, tussen 1999 en 2005, werd een polychrome bepleistering teruggebracht in een kleurstelling ontleend aan de dom van Limburg.

Più informazioni

Commenti Statistiche

| | Pubblica | Catalano • Francese • Inglese • Italiano • Spagnolo • Tedesco