Geraard Duivelsteen

Geraard de Duivel had na de dood van zijn vrouw zijn oog laten vallen op de vlam van zijn zoon. Geraard had zijn zoon wijsgemaakt dat hij zich Daar niets van aan was en, sportief als hij was, zou hij op de nacht voor hun huwelijksdag de stad verlaten opdat de plechtigheid ‘in alle peis ende vree’ zou kunnen plaatsvinden. Aan de vooravond van zijn vertrek had hij echter twee schippers op zijn kant gekregen en hij had hen de opdracht gegeven zich in de toren van zijn steen te verschransen om aldaar de zoon op te wachten. De twee handlangers zouden hem overmeesteren, wurgen en vervolgens netjes de Reep in keilen... Toen Geraard 's nachts vertrekkensklaar was, vroeg hij aan zijn zoon om vlug nog even naar de toren te lopen om daar aan de schippers te vragen of alles in orde was. Toen hij halverweg de trap was, begon hij te aarzelen. De wreedheid van zijn vader indachtig vertrouwde hij het zaakje niet helemaal. Hij besloot zich te verstoppen en de kat uit de boom te kijken. Toen zijn zoon al meer dan een half uur weg was en Geraard nog steeds geen teken van leven van zijn schippers had gekregen, besloot hij naar de toren te gaan. In het duister van de nacht vergisten de schippers zich en dachten dat de zoon eindelijk gearriveerd was. Ze grepen Geraard vast, wurgden hem en gooiden hem het water in... De volgende dag ging de bruiloft door zoals gepland en niemand wist precies waar Geraard nu gebleven was.

Réactions Statistiques

| | Publique