Pedra Bela Trail

Het parkbestuur veegt zijn voeten aan een deftige uitleg voor toeristen die het park willen bezoeken. Op de officiële website vind je enkel Portugese informatie. Buiten een paar zinnen uitleg over de wandelingen kan je op je kin kloppen wat betreft handige informatie.

Ook in het park zelf blijkt dit niet anders. Eén van de hoogtepunten, het uitzichtpunt Pedra Bela, is pas helemaal op het laatste aangeduid met verouderde houten pijltjes. Er is geen parkeerplaats voorzien: een paar uitsparingen langs de weg moeten volstaan. Informatieborden zijn er niet.

Op Miradouro Petra Bela hebben we een panoramisch zicht over de bergen rondom de rivieren Rio Cávado en Rio Caldo. Het is ook het startpunt van de Pedra Bela Trail.

Na lang zoeken vinden we toch een wandeling en zijn we klaar voor een tocht van tien kilometer. Het landschap van Peneda-Gerês is relatief onbekend. We weten niet goed wat te verwachten. Aanvankelijk staat het pad goed aangegeven met markeringen, maar deze verdwijnen al snel. Gelukkig zijn er veel bezoekers die gestapelde stenen nalaten als leidraad naar de juiste weg. Op de moeilijke delen van de wandeling zijn deze echter afwezig en is het moeilijk oriënteren.

De wandeling biedt een mooie afwisseling van landschappen. Bij de start wanen we ons in El Torcal in Spanje. Grote rotsblokken en grillige -formaties creëren een mysterieus sprookjeslandschap.

Even later worden we overvallen door een intense dennengeur in een bos. Nog wat later lopen we over een heide. Dit doet ons gek genoeg denken aan Nationaal Park De Maasduinen in Nederland.

De finale is een prachtige vallei waar een -nu matig- stromend riviertje haar weg baant door een groen landschap. Echt prachtig en de ideale plek om even tot rust te komen. Dat is ook nodig, want de wandeling is zwaar: het is enorm veel klimmen en dalen. Onze benen hebben het geweten.

Normaal gezien zijn er tijdens de wandeling watervallen te zien. Maar door de droogte en de periode van het jaar moeten we het stellen met één waterval die zachtjes druppelt. In de lente moet dit de moeite waard zijn, want de waterval is hoog en gaat in stadia naar beneden. Echter, vandaag gaan we heel vaak door de droge rivierbedding. We vragen ons af hoe dit moet als de rivier hoger staat in het natte seizoen.

Het is zeker geen wandeling voor doetjes. Gevaarlijk wordt het nooit, maar je moet voldoende conditie hebben om in de brandende zon een aanzienlijk hoogteverschil te overbruggen. De afwisseling en de mooie natuur die je ervoor in ruil krijgt zijn zeker de moeite waard.