Sint-Martinuskerk

Uit een bisschoppelijke oorkonde blijkt dat er in Sint-Martens-Latem al een kerkje stond voor 1121. De Romaanse oervorm van het gebouw laat vermoeden dat het oude kerkje reeds in steen was opgetrokken. Aangezien de kerk gelegen is op de Leieoever kon de Doornikse kalksteen gemakkelijk aangevoerd worden via de Schelde en de Leie.
In 1771 wordt de kerk grondig verbouwd: ze wordt met de helft verlengd, de kruisbeuken en de vieringboog worden verbreed. De wankele toren dreigde echter in te storten, dus werd hij afgebroken en vervangen door de huidige toren.
Een laatste grondige verbouwing vond plaats eind 19de eeuw en gaf de kerk haar huidig uitzicht: een neogotische hallenkerk met drie gelijke beuken. In het koor en transept is de oude bouw het best bewaard gebleven. In 1987 werd de kerk wit geschilderd.
Op het kerkhof liggen de graven van kunstschilder Albijn Van den Abeele (1835-1918) en beeldhouwer baron George Minne (1866-1941).
In de kerk valt het houtsnijwerk van het 15de-eeuwse altaar op; hier is het bezoek van Maria aan Elisabeth afgebeeld. De preekstoel en biechtstoel zijn 18de-eeuwse rococowerken van Gentenaar Jacobus Martens. Daarnaast is er ook hedendaagse kunst aanwezig: de glasramen en de schilderijen. Onder andere Gustav Van de Woestijne is vertegenwoordig met een schilderij van Maria die de rozenkrans geeft aan de heilige Dominicus (1900).

Plus d'informations

Réactions Statistiques

| | Publique | Allemand • Anglais • Français