St.-Nicolaas van Tolentijnkerk

Nicolaas van Tolentijn (Tolentino) was een Italiaanse heilige uit de 13de eeuw. Vanwege de meer dan driehonderd wonderen die dankzij hem gebeurden, bleef zijn bekendheid groeien na zijn dood op 10 september 1305.
De bouw van een kerk kwam voor het eerst aan de orde in 1791, bij de oprichting van deze nieuwe parochie. De Pinte werd genoemd naar café Het Pijntken (1658). Met de nodige omwegen werd de nieuwe kerk gewijd in 1839 en in verschillende fasen vergroot tussen 1900 en 1912. Na de beschietingen in 1918 werd de kerk hersteld, maar ook later vonden nog herstellingen plaats.
Nu staat er een imposante neogotische bakstenen kruisbasiliek met een vierkante toren onder een ingesnoerde naaldspits. Ze heeft een driebeukig schip van zes traveeën, een koor met een vijfzijdige sluiting, een vijfzijdige doopkapel en een rond traptorentje aan zuidkant.
Het gebouw kreeg hoge lancetvensters met kleurrijke glas-in-loodramen (1919), met voorstellingen uit het Oude en het Nieuwe Testament.
Het interieur is in één kleur geschilderd. De oorspronkelijke polychromie verdween omstreeks 1967. Er zijn verschillende schilderijen aanwezig zoals ‘Niklaas van Tolentijn zegent broden’ (1840) en drie doeken van de Vlaamse School (1709). De biechtstoel draagt twee gebeeldhouwde cherubijnen ( 1642 en 1654). De doopvont is in neorenaissancestijl (midden 19de eeuw). Het 19de-eeuwse orgel werd nadien aangepast en is tegenwoordig beschermd als monument.

Wizpr.guide