Sint-Amandus

Georiënteerde neogotische parochiekerk van 1922 naar ontwerp van architect H. Valcke met vroeger omringend ommuurd kerkhof, gebouwd op de grondvesten van de in 1918 verwoeste kerk van 1792 die zelf een Romaanse kerk verving. Romaanse kerk wellicht ingeplant ten noordoosten van de huidige kerk, zie oude grondvesten. Deel van het meubilair en torentrap van kerk van 1792 bewaard. Op 2 december 1923 kerk geopend voor de eredienst en op 14 mei 1924 door Mgr. Seghers gewijd. Restauratie van kerkmeubilair in de jaren 1930. Aan de buitenkant beschadigd tijdens Wereld Oorlog II; toren heropgebouwd in 1941 door H. Valcke. Driebeukige neogotische basiliek, schip van vier traveeën, vijfhoekig koor met flankerende sacristie en vierkante toren boven het portaal. Baksteenbouw met natuursteen voor afwerking, op natuurstenen sokkel, leien zadel- en lessenaarsdaken (zijbeuken) en leien torenspits. Ten noordwesten, spitsbogig portaal waarboven beeldnis met plaasteren Sint-Amandusbeeldje; voordien in nis boven deur van schooltje (zie nummer 255). Ten Westen van het portaal een houten gekruisigde Christus van 1756 door F. Hebbelinck, vroeger in verdwenen beenderhuis achteraan de vroegere kerk. Doorlopende zandstenen kordons, zijbeuken met spitsbogige gekoppelde vensters en steunberen, middenbeuk geopend door vier oculi, koor met drie spitsbogige vensters. Interieur eertijds met sjabloonfriezen en muurschilderingen (zie opname 1943) thans witbepleisterd met houten lambrizering van 1932 door H. Valcke. Granieten plint in portaal in 1935, nieuwe trapvloer in hoogaltaar in 1938 en nieuwe vloer in doopkapel in 1939. Bakstenen straalgewelf met zandstenen graten en geprofileerde consoles in koorafsluiting, midden- en zijbeuken met kruisribgewelf met zandstenen graten en geprofileerde consoles, spitsbogige scheibogen op zuilen met geprofileerd kapiteel. Mobilair. Beelhouwwerk: Sint-Amandus van Maastricht, 19de eeuw, hout en gips. Hoofdaltaar, marmer, tweede helft van de 18de eeuw, classicistisch, op altaartafel rond tabernakel bekroond met koepel. Noordelijk zijaltaar van Onze-Lieve-Vrouw, altaartafel waarop eiken retabel, 1938, neogotisch door G. Goethijn. Zuidelijk zijaltaar van Heilige Amandus, altaartafel waarop eiken retabel, 1932, neogotisch door G. Goethijn. Koorgestoelte, eik, tweede helft van de 18de eeuw, door P. Alexander(?), afbeelding van goddelijke en zedelijke deugden en wapen van van Lichtervelde - van Casina, laatste heren van de baronnie Heurne-Eine, in 1932 hersteld. Communiebank, eik, tweede helft van de 18de eeuw, in 1932 hersteld. Preekstoel, 19de eeuw, neogotisch, hout en doek, G. Goethijn. Biechtstoelen; eik, uit de tweede helft van de 18de eeuw, één in 1931 gerestaureerd door G. Goethijn. Orgel, 1930 door L. Daem, in 1932 hersteld. Doopvont, wit marmer en koperen deksel, 18de eeuw. Glasramen in koor en zijbeuken van 1923. Gesculpteerde gepolychromeerde kruisweg, kalk, 1923 door A. De Beule. Acht grafstenen uit de 18de eeuw. DE TOLLENAERE A., Geschiedenis van de Kerk van Heurne, in Handelingen van de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Oudenaarde van zijn Kastelnij en van den Lande tusschen Maercke en de Ronne, XIV, 1964-65, p. 31-78. VANDENBUSSCHE-VAN DEN KERKHOVE C., Fotorepertorium van het meubilair van de Belgische bedehuizen, Provincie Oost-Vlaanderen, Kanton Oudenaarde, Brussel, 1978, p. 29-31.

Onroerend Erfgoed Vlaanderen