De Sint-Martinuskerk van strijtem

Priester Paul Cuylits was slechts negen jaar pastoor van Strijtem, maar liet in de kerk gedurende die korte ambtsperiode een decoratieve stempel na die vandaag een bijzondere erfgoedwaarde heeft gekregen. Hij kwam in het landelijke Strijtem terecht, nadat hij in 1898 als onderpastoor in Elsene vanop de preekstoel ten strijde was getrokken tegen sociaal conservatieve politici. Blijkbaar wilde de pastoor in zijn nieuwe parochiekerk zichtbare sporen nalaten van zijn herdersschap. Zo dateert
de opvallende torenspits met bolbekroning op het midden-19de-eeuwse neoclassicistische gebouw uit zijn periode. Voor de versiering van het interieur liet hij glasramen en op papier getekende muurschilderingen aanbrengen. Op twee muurschilderingen na zijn de papieren tekeningen op dit ogenblik niet meer te bekijken. Aangetast door vocht en insecten werden ze deskundig verwijderd en wachten ze in een restauratieatelier op herstelling. In de glasramen zitten nogal wat tijdsgebonden details: de gelaatstrekken van de lokale notaris, afgebeeld als Sint-Blasius in het door hem bekostigde glasraam; Cuylits’broer, uitgebeeld als Sint-Martinus. Cuylits liet ook pastoors
en nonnetjes afbeelden in het vagevuur: niemand was immers zeker van een directe plaats in de hemel. Ook staan er meer dan 30 duivels afgebeeld. Bovenal wordt de fragiliteit/relativiteit van het aardse leven uitgebeeld door het geraamte, opgehangen boven het doksaal, dat op een uurwijzer de tijd aanduidt en de misgangers er op wijst dat vroeg of laat, het uur van de dood voor iedereen zal slaan. Al deze decoraties zijn nu vrij uniek: visuele, volkse vertalingen van de catechismus, waarin goed en kwaad duidelijk herkenbaar zijn.

goubertf