Duitse Militaire Begraafplaats

Op het Duits militaire boskerkhof (‘Waldfriedhof’) van Vladslo liggen 25.644 Duitse soldaten begraven die sneuvelden tijdens de eerste wereldoorlog (1914-1918).

Oorspronkelijk lagen hier slechts 3.233 soldaten, maar in 1958 werden de overblijfselen van meer dan 22.000 anderen hierheen gebracht en opnieuw begraven.

Onder hen ook Peter Kolwitz, een berlijnse student en zoon van de beeldhouwster Käthe Kolwitz, die op 17-jarige leeftijd in Esen (bij Diksmuide) en nauwelijks twee maanden na het uitbreken van de oorlog, aan het Belgische front sneuvelde. Zijn legeronderdeel bestond voornamelijk uit studenten die zich bij het leger hadden aangesloten bij het begin van de oorlog. Kolwitz sneuvelde terwijl zijn companie de Belgische 11de linie regiment aanviel, dat wanhopig de Ijzer verdedigde bij Diksmuide.

De verliezen waren zo enorm onder de ongetrainde jongeren dat de Duitsers later naar deze aanval verwezen als de ‘Slag van de Onschuldigen’ (‘Massacre of the innocents’).

Kolwitz werd in Esen begraven, maar werd in 1958 verplaatst naar Vladslo.

De twee beelden werelberoemde beelden ‘treurend ouderpaar’ (Trauerndes Elternpaar), die sinds 1932 op de begraafplaats van Esen stonden, volgden Peter naar zijn allerlaatste rustplaats. Vaders ogen zijn gericht op het graf van zijn zoon…

Käthe Kolwitz wijdde zich na de dood van haar zoon aan socialistisch en pacifistisch gedachtegoed, beseffende dat zijn dood compleet nutteloos was geweest. Haar leven ging niet over rozen want ook haar kleinzoon (Peter Jr) sneuvelde aan het Russische front in de tweede wereldoorlog (1939 – 1945).

Ze stierf zelf op 22 april 1945, twee weken voor het einde van WO II – ze schreef in haar laatste brief : ‘Oorlog wandelt met mij tot het einde’.

André, Gerhard en Maria Museeuw zijn al meer dan 50 jaar bewakers van het kerkhof.

Wizpr.guide