La céramique médiévale

Middeleeuwse pottenbakkerij

Een van de problemen van die tijd was spijzen te vervoeren, te bewaren en te koken. Klei bracht een oplossing. Ze is gemakkelijk te vinden en te modeleren. Ze verhardt onder invloed van het vuur. En loodglazuur maakt de potten waterdicht.

Links in de vitrine vindt u verluchtingen over het gebruik van pottenbakkerij om te reizen, om vloeistoffen te vervoeren, om zijn dorst te lessen, om zich tegen ziekten te beschermen.

Tussen de 11de en de 14de eeuw kunnen we de evolutie van de pottenbakkerij vervolgen.

De bodem van de kookpot is eerst rond (11de eeuw), daarna wordt hij geknepen (12de en 13de eeuw), en vervolgens uitgerust met drie voeten (14de eeuw), waardoor de kooktemperatuur verbetert en brandstof bespaard wordt.

In de linkerhoek van de vitrine, een gedeelte van een fluit; in de rechterhoek, twee soorten zuigflesjes, knikkers en een spaarpot.

Aan de rechterkant ziet u een opstelling die de fabricage van middeleeuws vernis uitlegt. In een pot ziet men een stuk hangend lood. Op de bodem van de pot bevindt zich azijn die de kristalvorming (zwelling) van het lood aanzet. De menie kristallen worden daarop tot stof vermalen et met water vermengd om geel vernis te maken. Dit vernis wordt bruin eenmaal met ijzeroxide gemengd, en groen eenmaal met koperoxide gemengd.

De middeleeuwse pottenbakkerij uit Andenne (zie muurkaart) verspreidde zich over een gebied dat zo groot is als dat van de beroemde Hanze, d.w.z. van Londen tot Novgorod en Bergen (Zweden).

Ook tegels werden vervaardigd. Ze waren gekleurd en gevernist. Ze dienden als luxe vloerbekleding in kastelen en kerken.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans