Le plan-relief d'Andenne à la fin du 18e S

Reliëfplan

Dit reliëfplan geeft een frappante voorstelling van hoe Andenne er moet hebben uitgezien rond het einde van de 18de eeuw. In deze periode ondergaat Andenne de weerslag van de eeuw der verlichting en van de Franse revolutie.

De kanunnikessen slopen de zeven Romaanse kerken uit de tijd van de stichting van het klooster (7de tot 11de eeuw) en vervangen ze door een neoklassieke collegiale, gebouwd door de architect Laurent-Benoît Dewez.

Tengevolge van het slopen van hun stadhuis, dat deel uitmaakte van een van de kerken, bouwen de dorpers hun stadhuis (1772-1780) precies in het midden van een volkswijk, niet ver van collegiale kerk.

Tussen 1783 en 1804 bouwt een industriële, Joseph Wouters, afkomstig uit Leuven, twee grote faiencefabrieken langs de Maas; deze toonbeelden van moderniteit en industrialisatie konden elk tweehonderd arbeiders werk verschaffen. Ze zijn prachtig gelegen tussen de Maas en de weg Namen-Luik (1790). Wouters bezorgt er werk aan bijna de helft van de bevolking.

Andenelle, het oudste gedeelte van Andenne, is toen nog duidelijk afgezonderd van An-denne.

Het oude Andenne strekt zich uit op de ligging van het oude klooster en van de eerste huizen, tussen de Begga -fontein en de Beer-fontein.

Mettertijd geeft de industrialisatie die door Joseph Wouters langs de Maas begonnen was aanleiding tot een stedelijke en vooral commerciële ontwikkeling in de richting van de Maas.

Tot het begin van de 20ste eeuw rolden quasi onophoudend wagens geladen met de kostbare witte ‘derle’ langs de weg (nu Hoofdstraat) die de oude wijken en de oevers van de rivier verbonden.

Wizpr.guide