Tractiestation

Dit voormalig tractiestation is als monument beschermd sinds 1995. Het is dan ook een uniek voorbeeld van hoe een nijverheidsgebouw de uitstraling van een villa werd aangemeten.
In een tractiestation wordt elektriciteit voor de aandrijving van spoorwegverkeer opgewekt, hier gaat het specifiek om tramverkeer. Naast een machinezaal, atelier, bergplaats en een garage voor de ladderwagen, is er ook een conciërgewoning voorzien. Tussen het bedrijfs- en woongedeelte is een galerij aangebracht zodat men ook bij regenweer de verschillende bouwonderdelen droog kon bereiken. Alle onderdelen hebben een art deco-uitwerking gekregen.
De architect, Georges Vivenoy, tekende het ontwerp in 1920 voor een architectuurwedstrijd, uitgeschreven door de Nationale Maatschappij van Buurt-Spoorwegen. Zijn ontwerp werd er verkozen voor 43 andere ontwerpen. Toen men besloot het gebouw niet in Sint-Genesius-Rode, zoals oorspronkelijk bedoeld, maar in Middelkerke op te trekken, heeft men slechts een paar aanpassingen aan het ontwerp moeten uitvoeren. Het grondplan is quasi ongewijzigd, gevelritme en materiaalkeuze werden wel aangepast aan de nieuwe locatie. Vivenoy betrok de duinen in zijn ontwerp te Middelkerke en koos ervoor het terrein niet te nivelleren.
Vivenoy was een oud-leerling van de bekende art nouveau-architect Victor Horta en was duidelijk een goede leerling. Binnenin is geen ruimte verspild : alles heeft er zijn exacte plaats, onder meer dankzij het feit dat Vivenoy werkte met ingewerkte kasten. In 1967 nam men nog andere elektriciteitsgroepen in gebruik, maar ook deze zijn uiteraard intussen verouderd en vervangen door meer moderne oplossingen in een ander gebouw.
Zonder de bescherming als monument was dit gebouw dus meer dan waarschijnlijk verdwenen omdat het niet meer 'nuttig' was. Vandaag is het gebouw niet meer in gebruik door de vervoersmaatschappij, deze gaf het in erfpacht aan een interieurarchitect, die het gebouw met eigen middelen renoveert.

Gemeente Middelkerke