De Saint-Pierrekerk

De Saint-Pierrekerk werd gebouwd op de plaats waar voorheen een heiligdom uit de 7e eeuw stond. In de 12e eeuw was de romaanse constructie gekenmerkt door een robuuste toren in zandsteen. Een brand in 1236 vernielde het gebouw. Het werd nadien herbouwd en omgevormd tot de hallenkerk uit 1536 die er vandaag nog staat.Deze kerk in flamboyante gotiek heeft een roosvenster uit 1868 in het noordelijke neogotische portaal..
De kerk bestaat uit een toren die tegen het neogotische portaal is aangebouwd. Hij moest normaal een traditionele pleisterlaag krijgen. De toren heeft een piramidevormig dak met oplangers in leisteen.
Het kerkschip heeft twee zijbeuken die volgens het principe van de hallenkerk even hoog zijn als het schip. De vijf traveeën van het schip en de twee traveeën van het koor vertonen polychrome gewelven met een dicht net van kruinribben en steekribben. De sluitstenen van de ribben zijn versierd met menselijke, vegetale, florale en heraldische motieven. Zij zijn gewijd aan de patroonheiligen van de kerk (St-Pierre, Ste-Catherine d'Alexandrie, Ste-Barbe, St-Sébastien, enz.) en aan de beschermheren van de kerk (Jean de Boulant, familie Malberg, enz.). De troggewelven tonen verschillende scènes zoals de drie mirakels van Saint-Michel.
Geklasseerd op 22-02-1938
Uitzonderlijk erfgoed van Wallonië

Wizpr.guide