Sint-Pietersbandenkerk

Ingeplant ten noorden van de straat, op de hoek met de huidige Sint-Pietersstraat afdalend naar de Schelde, met nog gedeeltelijk ommuurd kerkhof met ijzeren toegangshekken. Oudste vermelding van een kerk in een diploma van keizer Otto II van 977. In 1117 wordt het patronaat van de kerk door Burchard, bisschop van Kamerijk aan de abt Godefridus van Ename geschonken en dit tot eind 18de eeuw. Het oorspronkelijke romaanse kerkje, opklimmend tot de 12de eeuw, had de vorm van een driebeukige kruiskerk met vierkante kruisingstoren en recht afgesloten koor en was volledig opgetrokken uit Doornikse steen. Enkel de onderbouw van de toren met zware pijlers en rondbogen bleef tot op heden bewaard. In de loop van de 13de-14de eeuw werd de kerk in Scheldegotiek aangepast met onder meer de nog bewaarde achtkantige geleding van de toren. In de 18de eeuw wordt melding gemaakt van belangrijke veranderingen. Deze kerk is ons bekend door een tekening van A. Van Lokeren van 1840 en de beschrijving van F. De Potter en J. Broeckaert. Vanaf 1885 werden door architect Auguste Van Assche plans ingediend om koor, transept en toren te restaureren en de kerk te vergroten. Na vernieuwing en vergroting van het schip bleken koor en transept in te slechte staat en werden gereconstrueerd. Enkel de toren bleef behouden en werd gerestaureerd. Nieuwe kerk in neo-Scheldegotiek volledig opgetrokken uit Doornikse steen.

Onroerend Erfgoed Vlaanderen