1. Mispel - Néflier (Mespilus germanica)

NL : Mispels hebben droge, kalkrijke grond nodig en staan liefst in de zon. Ze werden naar verluidt door de Romeinen uit Klein-Azië (het huidige Turkije) naar Europa gebracht. In mei - juni komen er grote witte bloemen aan deze struik of kleine boom. Ze hebben een unieke zoete geur. Het vruchtvlees van de mispels wordt zacht in de herfst na een paar lichte nachtvorsten. Na een tijdje worden de oranje vruchten donkerbruin en zoet. Ze lijken dan wel rot te worden: ‘Zo rot als een mispel’. Mispels eten is een goed middel tegen buikloop.    

FR : Les néfliers préfèrent un emplacement ensoleillé ainsi que les sols secs et riches en calcaire. C'est en mai-juin que les grandes fleurs blanches apparaissent; elles ont un parfum sucré. Les fruits oranges brunissent et leur saveur devient sucrée. La chair des nèfles devient blette après les premières gelées nocturnes; elles ont l'air pourri. Consommer des fruits plus que mûrs combat efficacement la diarrhée. Ce sont les Romains qui ont introduit en Europe les néfliers d'Asie Mineure (la Turquie actuelle).

Botanic Garden Meise