5. Gewone vlier - Sureau noir (Sambucus nigra)

NL : Vlierstuiken zie je meestal aan de rand van het bos. Heel wat streekgerechten bevatten vlierbessen of -bloesem. Door de bloemtuilen enkele dagen in witte wijn of jenever te laten trekken, maak je een origineel lenteaperitief. Als je ze in pannenkoekenbeslag drenkt en in hete olie bakt, krijg je een heerlijk dessert. Uit de bessen kan een diep rood sap geperst worden. Gekookt met suiker geeft dit de gekende hoestsiroop uit grootmoeders tijd. De groene delen van de vlier, vooral de bast, hebben een typische geur en werden als laxatief gebruikt. De takken zijn holle pijpen waarin zacht merg zit. Een ' iere uiter' is iemand die de tijd heeft om het merg eruit te prutsen en er een uitje uit te snijden. Het merg of vlierpit werd trouwens ook gebruikt in natuurhistorische musea om insecten op te prikken. -

FR : Les sureaux se développent surtout en lisière des bois. De nombreuses recettes locales font usage des fleurs ou des fruits de sureau. En laissant macérer quelques jours des inflorescences dans du vin blanc ou du genièvre, on obtient un apéritif printanier original. On peut aussi les enrober de pâte à crêpes et les faire frire dans l'huile. Les fruits pressés donnent un jus rouge foncé qui, cuit avec du sucre, donne un sirop contre la toux. Les parties vertes du sureau, et surtout l'écorce, dégagent une odeur typique et ont été employés comme laxatif. Les rameaux contiennent une moëlle. Evidés, ces rameaux peuvent être taillés et servir de flûtes. La moëlle de sureau est aussi employée dans les musées d'histoire naturelle pour épingler les insectes.

Botanic Garden Meise