Aspelare

Sinds de fusie van 1977 is Aspelare een deelgemeente van Ninove. Het dorp ligt in zandlemig Vlaanderen, in een golvend landschap tussen de Schelde en de Dender.

Monumenten
De Sint-Amanduskerk is een 15e-eeuwse laat-gotische zaalkerk, met ingebouwde westertoren en zonder dwarsbeuk. Bij de verbouwingswerken in 1776-78 werden de zijbeuken verbreed en het volledige schip onder één dak gebracht; het interieur dateert hoofdzakelijke van dezelfde periode. De kerk en het kerkhof errond - met grafstenen van de 16e tot de 18e eeuw - zijn sinds 1977 een beschermd monument en beschermd landschap. Het huidige kerkhof ligt enkele honderden meter verderop.

Geschiedenis
Aspelare wordt voor het eerst in 1118 vermeld als 'Hasplar' en in 1142 als 'Asplar'. De naam laat zich eenvoudig verklaren als de samenstelling van de boomnaam 'esp' en het Germaans 'hlaêri', wat 'moerassig bebost terrein' betekent.

De plaatselijke heerlijkheid was oorspronkelijk in handen van een familie die er de naam van droeg en waaarvan wordt verondersteld dat ze hier in de 12e en de 13 eeuw een kasteel had. Jan van Aspelare (Johannis de Asplar), duikt reeds in 1160 op in een oorkonde van de Ninoofse abdij, en Hendrik van Aspelare (Henricus de Hasplar) in 1200 in een gelijkaardig document. Maar nog in de 13e eeuw werd Aspelare samen met Nederhasselt opgenomen in de Baronie van Boelare, met de baron zelf als dorpsheer. Beide dorpen zouden daarna één vierschaar vormen.

Aspelare en Nederhasselt bleven tot de baronie behoren tot in 1784, toen de toenmalige baron van Boelare, Charles-François de Cassina, beide dorpen uit zijn domein lichtte en ze voor 11.000 gulden verkocht aan Louis-Joseph de Coninck, ridder van het Heilig Roomse Rijk, heer van Cambeke, Outer, Sint-Gillis-Dendermonde, Zwijveke en Denderbelle, in wiens familie het bleef tot aan de Franse revolutie.
Meer informatie op Wikipedia

regiotour