De voetgangersbrug van Pollare

Wie van industriële archeologie houdt vindt een pareltje te Pollare: een ijzeren voetgangersbrug over de Dender. Deze werd bij Min.Besluit van 16 juli 1987 beschermd vanwege zijn industriële-archeologische waarde.
Van oudsher was er een brug ongeveer op de plaats van de huidige brug . Tot voor de kanalisatiewerken uit 1863-1867 vormde de Dender er echter een grote S-vormige kronkel, zodat de brug, wellicht een houten boogbrugje, in het verlengde van de Schuitstraat lag. Ernaast , binnen één van de meanders stond de burcht , voor het eerst vermeld in 1267 vermeld en in de 16e eeuw al tot een ruïne vervallen . Mogelijk verdween toen ook de brug .
In de middeleeuwen was er dus zeker een stenen of houten oversteekplaats die Pollare met Appelterre en Eichem verbond. In 1443 gaf het onderhoud van de brug zelfs aanleiding tot een geschil tussen de heer van Pollare en Jan de Coninck, bezitter van het leen Molenmeersch. Ook in 1612 en 1674 werd melding gemaakt van de vroegere brug te Pollare. Zowel op de Sanderuskaart van het land van Aelst (1644) als op de Ferrariskaart (1771) komt alleen, nog de Schuitstraat voor en is er geen spoor meer van de weg Pollare -Eichem .
Zeker is dat er in de 18e eeuw een veer was. In het kaartboek van Pollare uit 1762 vindt men hiervan een mooie afbeelding terug . Bij dit veer lag een herberg " 't Schuyt" genaamd. Halfweg de 19e eeuw kwamen er oa voor Pollare grote veranderingen zowel op landschappelijk als op sociaal-economisch vlak. In 1855 werd de spoorlijn Aalst-Geraardsbergen, met stopplaats te Eichem, een feit en in de periode 1863-1867 werden de kanalistiewerken aan de Dender uitgevoerd. De middeleeuwse burchtmotte werd afgegraven en de 2 meanders aan de Schuitstraat rechtgetrokken . De Schuitstraat zelf werd verlengd en de herberg 't Schuyt kwam niet meer aan het water te liggen . De herberg werd herdoopt in " 't Oud Schuyt" en is blijven bestaan tot WO II. Er kwam echter een nieuwe afspanning bij het water : " In de Zwarte Flesch". De herberg diende als overnachtingsplaats voor schippers en schiptrekkers en er waren stallingen voor de trekpaarden. Ook het veer kende een een nieuwe heropbloei dankzij de pendelarbeid via de stopplaats Eichem .
In 1905 waren er plannen voor een vaste oeververbinding , maar pas in begin 1913 werd de brug in gebruik genomen. Mede dankzij de goede faam van de Dender als visrivier werd de brug tijdens het interbellum een aantrekkingspool voor menig toerist. In mei 1940 werd de brug door terugtrekkende Engelse soldaten opgeblazen en brak ze in 2 stukken. Na een gedeeltelijke opknapbeurt in 1941, werd de brug in 1948 volledig hersteld . Vanaf de jaren '50 verloren de brug en de herberg aan belang : de vissers bleven weg door de toenemende vervuiling van de Dender, het jaagpad kavelde af en de brug liet men langzaam aan verkommeren. In 1977 , bij de fusie van de gemeenten , werd ze eigendom van de stad Ninove . Op 16 juli 1987 werd de brug eindelijk geklasseerd omwille van haar waarde op het vlak van de ijzerarchitectuur en de industriële archeologie. Inmiddels is het jaagpad gerenoveerd, de brug zelf gerestaureerd en op de plaats waar vroeger " De Zwarte Flesch" stond is nu het tehuis 'Schoonderhaege' voor volwassen mindervaliden gebouwd. Schoonderhaege wou deze historische plek in haar functie van ontmoetingsplaats herwaarderen door de uitbating van een café langs het nu drukbezochte jaagpad. Dit bood tevens een directe vorm van integratie voor zijn bewoners.

goubertf