Plasberm in Lot

De voorgaande oever van het kanaal werd in het begin van de 20^ste eeuw aangelegd en heeft lange tijd stand gehouden. Door de technologische evolutie van de laatste decennia kwamen er echter grotere en snellere schepen in de vaart. Dit had een verhoging van de golfslag tot gevolg die een snellere aftakeling van de oeverbescherming veroorzaakten. Daarom ging men indertijd over tot harde verdedigingstechnieken zoals asfalt, beton, steen en staal om de oevers te beschermen. Deze stabiele, technisch harde constructies sluiten evenwel natuurbehoud en –ontwikkeling, ter hoogte van de waterlijn, in de meeste gevallen uit.

Milieuvriendelijke of natuurtechnische oeverstructuren daarentegen passen in een heel andere, bredere gedachtesfeer en de integrale benadering van de functies van de waterweg. Om hieraan tegemoet te komen werd hier in 2008 over een lengte van 200 m een zogenaamde plasberm aangelegd. Deze bestaat uit een vooroever, een waterplas geschikt voor waterplanten en viskweek en een achteroever.

De harde vooroeververdediging heeft tot doel het achterliggend stilwatergebied en dus de biotoopontwikkeling te beschermen tegen hydraulische en mechanische invloeden. Als gevolg kan een luwe zone ontstaan in de plasberm, de ruimte tussen de vooroever en de eigenlijke kanaaloever, waardoor er een leefgebied ontstaat voor watergebonden biota. De plasberm zal ook dienst doen als paaiplaats voor vissen. Om de vismigratie mogelijk te maken tussen het kanaal en de plasberm worden er openingen voorzien in de vooroever.

Bij een ecologische opvolgstudie in 2017 uitgevoerd door het INBO werden in het kanaal 23 soorten vis gevonden en het is duidelijk : dit type oevers herbergt een groter gemiddeld aantal soorten en ook gevoelige soorten dan de verticaal verstevigde oevers. Ongeacht de vangsttechnieken vertonen vispopulaties een grotere abundantie langs de natuurtechnische oevers.

Coördinatie Zenne-Coordination Senne