De fontein van Ferdinand Nicolay: de mooiste van Stavelot

Dit is een van de meest bijzondere fonteinen van Stavelot. Het water spuit uit de muil van wolven. Dit mythisch dier komt in het wapen van de stad voor en is verbonden met een legende van de heilige Remaclus. Hij zou de wolf die zijn ezel had verscheurd, verplicht hebben om zijn bagage te dragen. Wolven waren er genoeg in de streek. Op deze fontein worden ze omkranst door laurierbladen, een zgn. lauwerkrans. Of dit puur decoratief bedoeld werd of om de schenker te eren is niet duidelijk. Er zijn drie waterbekkens, waarvan de middelste voorbehouden was voor het vee. Boven de fontein staan twee gietijzeren bekken.

De fontein werd pas in 1840 opgericht, nadat de buurtbewoners geklaagd hadden over het gebrek aan comfort. Wanneer in 1867 de stad een spoorlijn en een station krijgt, werd het belang van deze drinkwaterplaats extra interessant. Hier konden de voerlui hun paarden laten rusten en drinken voordat deze de zware last de helling naar het station optrokken. Het water komt van een bron in het hogerop gelegen gehucht Renardmont.

Maar wie was Ferdinand Nicolay?

Geboren in Stavelot op 30 april 1772, in een familie van leerlooiers, emigreerde hij als arme jongeman omstreeks 1802 naar Duitsland. Hij slaagde in zijn zaken, gokte op de aandelenmarkt en verwierf een aanzienlijk fortuin. Toen hij met pensioen ging, vestigde hij zich een paar jaar in zijn geboortestad, maar vanaf 1852 woonde hij in Brussel waar hij stierf op 15 oktober 1854. Op zijn graf op de begraafplaats van Elsene staat het grafschrift: "Ferdinand Nicolay, de vriend van de armen". Hij verdeelde immers zijn immense fortuin over een groot aantal liefdadigheidsinstellingen in het land. ook in Stavelot richtte hij een weeshuis in in de oude abdijgebouwen.

Jan Rymenams