Ludovicus Cornelis, befaamd apotheker te Diest

Recent (in 2021) werd de naam van dit steegje, het Hellestraatje, gewijzigd in Conélisgang, naar een befaamd Diests apotheker.
Ludovicus Cornelis (1828 – 1887) uit Geten werd in zijn jeugd gestimuleerd door een lokale apotheker, die hem de interesse voor scheikundige analyses bijbracht. In 1850 behaalde hij aan de universiteit te Luik als een van de eerste universitair geschoolde apothekers zijn diploma met grote onderscheiding. In 1852 werd hij benoemd tot directeur van de farmaceutische dienst van het Sint-Elisabethgasthuis. Hij behaalde verschillende buitenlandse diploma's en eretekens, maar was vooral om twee uitvindingen bekend: de ‘flacons Cornelis’ om medicijnen droog te bewaren en ‘pepton’, een verbeterd recept om vleesextract ‘à Liebig’ te bewaren. De vorm van de flacons kennen we nu nog. Bijzonder was de bolle stolp met ongebluste kalk en afgesloten van de flesinhoud met een doorlatend zeemvel. De kalk nam het vocht op en de apotheker kon aan de status van de kalk door de doorzichtige stolp controleren of het product voldoende droog bewaard werd. Het systeem werd in 1880 in bijna alle apotheken toegepast.

De zusters van het gasthuis hadden reeds in 1710 een apotheek geopend en die was tevens ter beschikking van de burgers van de stad.

Dit ‘recht’ werd in de 19de eeuw tevergeefs door Diestse privé-apothekers aangevochten.

Hoewel er geen medicijnen hielpen tegen de pest, werd er wel gezocht naar een werkend middel. Zo vermeldt een Diests handschrift uit de 17de eeuw volgend recept op basis van de plant ‘ertvelt’. Dit is waarschijnlijk het algemeen voorkomende ‘aardveil’ of hondsdraf. Het kruid diende gedroogd en verpulverd te worden. Het werd gedronken met een glas Franse wijn of met bier, afhankelijk van de rijkdom. Vervolgens diende men te gaan rusten. Het effect zou zijn dat de zieke erg begon zweten. Wanneer het hemd nat en koud van het zweet was, verving men het door een droog opgewarmd hemd. Het vuile hemd werd onmiddellijk in het water gestoken. De patiënt diende deze behandeling gedurende drie dagen herhalen. Was er dan nog geen verbetering, dan kon de zieke zijn toevlucht zoeken bij een andere receptuur, nl. op basis van ‘cordial’, dat geplukt moest worden wanneer de plant naar het noorden of het oosten stond. Het is echter niet duidelijk wat deze cordial was.

Jan Rymenams