Koortskapel Sint-pieterveld Wingene

Voorheen stond hier een O.L.V. beeld op een paal. Omstreeks 1776 werd een stenen kapel opgericht.

Oorspronkelijk was dit een bidplaats omdat er geen parochiekerk in de buurt was, maar dit oord groeide snel uit tot een soort bedevaartsoord waar men van heinde en ver naar toe kwam om te bidden en vooral, om de koorts af te binden. Men spreekt dan ook van een koortskapel.

Aan de "ommegang" of wegel in het bosje omheen het veldkapelleke, hing aan zeven linden telkens een nis met Lieve-Vrouwbeeld erin en tussen twee aan de voet samengegroeide linden stond een indrukwekkende Kruislieveheer. Die linden staan er nog doch een nieuw hoog kruisbeeld werd op de heuvel bij de kapel opgericht.

Men deed driemaal de ommegang, bad bij het kruisbeeld en sommigen voegden aan hun devotie een superstitieus gebaar toe: om een of meerdere van die lindeboompjes bonden zij een lint "om de koorts af te knopen". Het waren linten van allerlei soort en kleur: witte, blauwe, sierlijke of eenvoudige reepjes vod of touw.
Humoristen vertellen dat vrouwen er ook kousenbanden aan bonden, Met Kapellekensdag hingen pakken linten aan de bomen te slingeren. Mettertijd vielen zij door winden en verrotting af. Ook werden zij door kwajongens afgerukt. Op school te Doomkerke werd dat gebruik "superstitie'" genaamd.

Het kapelletje werd destijd zeer druk bezocht en zeker op 25 maart, kapelletjesdag, wanneer de grote prijs van Sint-Pietersveld gereden wordt is er een volkstoeloop. Die dag groeide in de loop der jaren uit tot een echte kermisdag met de gebruikelijke volksfeesten en een wielerkoers, de grote prijs Sint-Pietersveld.

Omstreeks 1960, bij de verbreding en modernisering van de weg naar st. Maria-Aalter, liep de kapel gevaar te zullen verdwijnen doch men vond een oplossing: trapjes en linden vóór de toegangsdeur verdwenen en een deur werd achteraan de kapel aangebracht.

Met het slabakken van de Maria-devotie ging ook de beeweg teloor. Meer nog: de oude nissen en. beeldjes waren al lang verdwenen. toen zij door toedoen van een dame uit de buurt door nieuwe vervangen werden doch eveneens aan kunst- en antiekdiefstal ten prooi vielen. Het kapelletje zelf wordt nog zelden gebruikt; het stond zelfs bestendig gesloten omdat het de laatste tijd alleen diende tot rust- en slaapplaats van zwervers. en dompelaars. Alleen de traditie "Kapellekensdag" met de nodige feestelijkheden is blijven bestaan doch Maria-devotie is hierbij vergeten.

Willem Vandenameele