De apotheek, een vergulde pil en de Spaanse ziekte

Sinds september 2022 is de oude gasthuisapotheek uit 1765 fraai gerestaureerd en werd het oorspronkelijke meubilair hersteld. Binnen zie je talloze flessen, potten en toestellen.

Er is echter weinig geweten over het historisch bestaan van de apotheek. Een eerste vermelding vinden we omstreeks 1730 bij een visitatie van de aartsbisschop van Mechelen om orde op zaken te stellen na een periode van interne onrust. Zo worden in het verslag ‘regels’ meegegeven om niet in de apotheek te eten of te drinken en er ook geen onbevoegden toe te laten.

De huidige apotheek werd geïnstalleerd tijdens het beheer van moeder-overste Liebrech. Het feit dat de apotheek degelijk werd uitgebouwd en enige presentatie geeft, laat vermoeden dat het een publieke en belangrijke apotheek in de stad was. Eigenlijk weten we zelfs niet of er andere apothekers in de stad waren. Pas rond 1830 vinden we enkele namen terug, namelijk van P.J. Laenen (brevet in 1816) en J.G. Hertoghe (brevet in 1820). Rond 1860 tellen we drie apothekers. Wanneer de wet bepaalt dat ook gasthuizen een wettelijk bevoegd apotheker in dienst moeten hebben, wordt Jules Henri Adriaens, geboren in Diest op 10 april 1862, rond 1890 aangeworven.

Wanneer de Spaanse griep in oktober 1918 in de stad woedt, wordt de apotheek ‘bestormd’ door wel 40 cliënten met een doktersbriefje. Op twee maanden tijd vielen er 60 doden te betreuren: 35 in oktober en 25 in november. Er waren gezinnen van tien personen waarvan er negen in bed lagen. Op één dag moesten de parochiepriesters aan zeven stervenden de laatste sacramenten gaan geven. De twee dokters in de stad kregen het werk niet gedaan. Zieken klaagden terecht dat het soms drie à vier dagen duurde voor een dokter op bezoek kwam, vaak pas na veelvuldig aandringen. Soms daagde de dokter gewoon niet op.

Jan Rymenams