O.L.Vrouwekerk Deinze

Wellicht bevond zich op de plaats van de huidige Deinse kerk al zeer vroeg een gebedshuis.

De oudste zichtbare sporen daarvan vind je in de dwarsbeuk in de huidige kerk. Het zijn overblijfselen van een romaanse kerk uit 1150. Deze werd vervangen door een kerkgebouw in Scheldegotiek, opgetrokken tussen de 13e en de 15e eeuw in de veelgebruikte Doornikse kalksteen. Deze versie kreeg het zwaar te verduren, o.a. door de Gentenaars die beducht waren voor de economische en politieke concurrentie uit Deinze. Het bedehuis kreeg het ook moeilijk door godsdiensttroebelen.

Telkens verrees uit de kerkruïnes een nieuw gebouw. Zijn huidig uitzicht kreeg de kerk tijdens de restauratie van architect Van Assche op het einde van de 19e eeuw. Kort daarna, in oktober 1918, beschadigde artillerievuur de kerktoren.

In 1988 heeft men een grotetertsbeiaard geïnstalleerd met 37 klokken, die gegoten werden bij de Klokkengieterij Eijsbouts. In 1994 werden nog eens 11 klokken van Eijsbouts aan deze beiaard toegevoegd. Het is de eerste grotetertsbeiaard die ooit werd geïnstalleerd ter wereld. De toren beschikt ook nog eens over vier afzonderlijke luidklokken die niks met de beiaard te maken hebben, waarvan 1 historisch klokje uit 1652,

Sinds 1936 is de kerk een beschermd monument.

Blikvangers in het interieur zijn o.a. een Van Peteghemorgel uit 1740-1742. In de linkerzijbeuk hangt het schilderij “De Aanbidding Der Wijzen” uit de 17e eeuw. Er wordt een schrijn bewaard met een relikwie van de H. Poppo, abt van de abdij van Stavelot van Deinze.

Willem Vandenameele