Ben naar de grotten van Manto in de vallei van Soliére

Een wandeling op maat van de jongere stappers en waar klauteren naar 'trous' en grotten het thema vormen. Ruïnes van een kasteel, een legende over kabouters die uit zijn op wraak en een sprookjesachtige Solières-vallei brengen je doorheen dit bos van Malvin in 8 leuke kilometers.

Eén van m'n favoriete plekken in België is de Condroz en in het bijzonder zijn Maasvallei. Een landstreek met een rijke geschiedenis en hellingen van het steilere type, waar je al is op handen en voeten naar boven kan klauteren. 

We starten vanop een parking achter Taverne-Brasserie 'L'Elysee Beaufort' die je kan bereiken via Rue de la Poudrerie - aan de voet van de ruïnes van Château de Beaufort. Ooit een middeleeuws versterkte burcht uit de 12de eeuw die in 1554 door de Fransen werd vernietigd. Deze ruïnes kan je niet zomaar gaan bezoeken en is beperkt geopend gedurende enkele weekends in de zomervakantie. Wij laten deze ruïne vandaag dus links liggen en volgen het bergstroompje - Solières - stroomopwaarts. 

Solières, een zijrivier van de Maas die ontspringt in de provincie Namen op een hoogte van 260 meter om vervolgens uit te monden tussen Ben en Ahin. Deze dorpen en hun gehuchten behoorde vroeger tot de provincie Namen, maar de fusie der gemeenten van 1977 besliste om deze gemeenten bij de Luikse stad Huy of Hoei te voegen. 

Na ongeveer 1km dit stroompje te volgen komen we de geïsoleerde gebouwen van Poudrerie de Lovegnée of het oude buskruitfabriek gelegen in dit dal. Eerst voor militaire doeleinde, later voor het ontginnen van kalksteen in de talrijke steengroeves van de Maasvallei. Het feit dat het vervaardigen van buskruit uiterst gevaarlijk is, zorgde ervoor dat deze vallei nooit vol gebouwd werd, waardoor we vandaag over een mooi stukje gespaard en beschermd natuurgebied beschikken. Sinds het midden van de 20 ste eeuw is deze fabriek gesloten en kan je er slapen in de oude directeurswoning die tot gite omgebouwd is.

De rivierbedding van Solières en een leuke paadje brengen ons tot aan de voet van Trou Manto. We nemen een steil wegje met behulp van een gele tuinslang richting de ingang van de grotten van Trou Manto. Leuke wegjes in dit rotsige gebieden brengen ons verder naar nog enkele grottenstelsels zoals de Saint-Etienne-grot en de grote rotsschuilplaats van Ben-Ahin, ook wel "Grot van de Romeinen" genoemd. Door misbruik in de vorm van vandalisme en het gevaar dat het verkennen van deze grotten meebrengt, zijn de meeste grotingangen voor het grote publiek gesloten doormiddel van tralies. Of zijn deze tralies aan de ingang van de grotten misschien ter bescherming tegen de 'Nutons' of kabouters? Volgens de lokale legende van Les Nutons du Trou Manto namen deze kleine aardige wezen wraak na hen slecht te behandelen. Wij laten ze alvast gerust en zakken opnieuw af naar het dal van Solières, waar we aan de voet van de grotten genieten van een charmant watervalletje en een kleine picknick.

Het volgende deel van de wandeling brengt ons verder doorheen dit bos van Malvin (Bois de Malvin). We nemen aansluitende paadjes doorheen enkele weilanden en langs akkers om opnieuw richting de start van de wandeling te stappen. De ruïnes van Château de Beaufort die we zien verschijnen op de top van de berg en wat verder de oude steengroeve die ondertussen omgevormd is tot een natuurreservaat (Réserve naturelle domaniale de Lovegne-Bosquet) betekenen het einde van onze wandeling. Opnieuw een mooi stukje België ontdekt en genoten van een mooie lentedag aan de Maasvallei nabij Huy.