Jan Ruusbroeckwandeling

Wat beperkte, historische en geografische achtergrond De fusiegemeente Ruisbroek ontwikkelde zich aan één van de belangrijkste rivieren in Brabant, de Zenne. In de middeleeuwen was Ruisbroek al verbonden met de bedevaartsstad Halle, Brussel en Ukkel door belangrijke handelswegen. Het dorp werd later door het kanaal Brussel-Charleroi, de spoorweg en de HST-lijn en de autosnelweg Brussel-Bergen in verschillende delen gesneden.  
 
In de 12de eeuw waren diverse plaatsnamen in omloop: ‘Ruschebruc, ‘Russebusch’, ‘Ruskebroch’, ‘Ruschebruc’ en tenslotte ‘Rusbroeke’. Vanaf 1491 werd de naam ‘Ruisbroeck’ toegepast. Deze toponiemen zijn belangrijke bewijzen van de vroegere landbouwactiviteiten: een ‘broek’ is een moeras, door mensenarbeid afgewaterd en in weiland omgevormd, en ‘rusch’ of ‘ruisch’ is een biezensoort die in het water groeit. Door de aanleg van het 74 km lange kanaal (1827-1832) of de ‘vaart’ kwam de industrie tot hoge ontwikkeling en groeide de bevolking sterk aan.  
 
Eén van de beroemdste zonen uit Ruisbroek is Jan van Ruusbroec (1293-1381). Op elfjarige leeftijd vluchtte hij weg naar Brussel en trok hij in bij zijn oom en priester, Jan Hinckaert. Hij studeerde er aan de kapittelschool, was 26 jaar kapelaan van de Sint-Goedelekerk en trok zich nadien terug in een kluis in het Zoniënwoud. Hier stichtte hij abdij van Groenendael en beleefde allerlei diepe godservaringen. De legende vertelt dat dit gebeurde onder een brandende lindeboom. Hij schreef verschillende verhandelingen, brieven en mystieke werken. Vele werken werden later in het Latijn, Frans, Duits of het Engels vertaald en inspireerden andere geestelijken. Terecht wordt hij als de belangrijkste schrijver van de 14de eeuw in het Nederlands en het Brussels aanzien. Jan van Ruusbroec overleed in 1381, als prior van het hogervermelde klooster.