De Zuunwandeling te Zuun

Zuun bleef tot in de 19de eeuw een dun bevolkt en klein gehucht van Sint-Pieters-Leeuw. Deze naam dankt zij aan de Zuunbeek, een van de belangrijkste zijtakken van de Zenne. De Zuunbeek is amper 9km lang en heeft geen eenduidige bron. Ze ontstaat door de samenvloeiing van een dertiental verschillende beken uit het centrale Pajottenland. Bij de grens tussen de gemeenten Pepingen en Sint-Pieters-Leeuw krijgt de neiuw gevormde waterloop na de samenvloeiing van Beringen- en Karenbergbeek de naam Zuunbeek. Aan het vroegere café "in de Blauw" in Oudenaken vangt de Zuunbeek verder het water op van de Molenbeek uit Lennik. Ook heel wat Leeuwse watertjes vloeien in de Zuunbeek en uiteindelijk kruist de forse beek via een sifon het kanaal Brussel-Charleroi. Kort nadien mondt ze uit op de grens met Drogenbos en Anderlecht in de Zenne onzichtbaar door tunnels onder de Brusselse Ring. 

De benaming 'Zuun' wordt in verband gebracht met de Keltische taal en met de woorden 'Sinde' of 'Senna' die 'waterloop' betekenen. Vanaf het einde van de 11de eeuw tot 1776 zijn er andere schrijfwijzen in voege geweest: Sone, Soniam, Zuene, Zeune en Zuen. De bewaard gebleven Ferrariskaarten uit de Oostenrijkse tijd bewijzen dat de Zuunbeek tot in de 18de eeuw omgeven was door de twee belangrijkste verbindingswegen met Brussel. Men mag dus stellen dat de Zuunbeek een belangrijke rol heeft gespeeld in het ontstaan van het oude dorpscentrum en de Sint-Pieterskerk op een heuveltje aan de Rink.