De Iberg - Een koraalrif

Korte beschrijving

De Iberg - Een koraalrif

Uit het Devoon, vol met grotten, historische ijzerertsmijnbouw, een Natura 2000-gebied als kalkbeukenbos met zeldzame taxusbomen.

Routebeschrijving

Er wordt aangeraden om de route met de klok mee te wandelen, zo komen de eetgelegenheden op het moment dat je voldoende honger hebt opgelopen, dus op het hoogtepunt en aan het einde van de tocht. U wandelt bijna de hele rondwandeling door het bos.

Aan de westelijke kant van de Harz begint bij het Grotbeleveniscentrum in en op de Iberg bij Bad Grund de Karstwandelroute. In het gebouw zijn de vondsten en bevindingen evenals een reconstructie van de Lichtenstein-grot tentoongesteld: zo wordt de echte Lichtenstein-grot, gelegen tussen Dorste en Förste en ooit het graf van een bronstijd familie, verbonden met de tentoonstelling over de belangrijke opgraving en grottenarcheologie in het Grotbeleveniscentrum.

De Iberg is de moeder van de bergstad, hier werd al duizenden jaren tot 1885 ijzererts en later ook non-ferro-erts gewonnen. Het 385 miljoen jaar oude koraalrif van devonische kalksteen is sterk verkarst en herbergt tientallen grotten. Tegenwoordig is de Iberg beschermd als Natura 2000-gebied, het natuurlijke bos met beuken en edelhardhout en de zeldzame taxusboom blijven onaangetast. Bij de aangrenzende Winterberg, onderdeel van het rif, wordt sinds 1938 hoogwaardige kalksteen gewonnen in de grootste steengroeve van Nedersaksen, het best te zien vanaf het uitkijkpunt op de top van de Iberg.

Eerst gaat het onder de parkeerplaats door naar het Duivelsdal, waar aan de linkerkant al snel het Sprookjesbos wacht voor kinderen. Aan de rechterkant bevindt zich de ingang van de ijzerertsgang. Tot 1885 werd hier ijzererts gewonnen en buiten werd het verwerkt. Tegenwoordig bevat de uitgestrekte mijnschacht onder het karstgrondwater in de Iberg - tevens het drinkwater van Bad Grund - de geneeskrachtige galerij voor de behandeling van bepaalde longaandoeningen. Daar is ook een gedenksteen voor een slachtoffer van de dodenmarsen in april 1945.

De weg leidt ten westen van de B 242, links ligt de Iberg-nederzetting, gebouwd in 1938 om voornamelijk Zuid-Tiroler arbeiders te huisvesten voor de gelijktijdig opgerichte kalksteengroeve. We komen nu bij de Hübichenstein, een dubbele rotsnaald van rifkalk, al op 12.8.1784 beklommen door J.W. von Goethe.

De beklimming is de moeite waard met een prachtig uitzicht op Bad Grund en de Iberg. Dieper in de rots bevinden zich oude ijzerertsgroeven. Hier zou Hübich, koning van een legendarisch dwergenvolk, hebben gewoond (of woont hij nog steeds?). Op de Canada-weg zou de ononderbroken Karstwandelroute verder gaan door het Wereldbos, dan langs de voormalige Erzbergwerk Grund en naar de westelijke Harzrand met prachtige uitzichten op Zuid-Nedersaksen.

Naar rechts en een kort stukje over de Bundesstraße (let op!) gaan we de Hippelweg op, een inkeping tussen Winterberg (links, steengroeve) en Iberg. De inkeping is het spoor van een vermoedelijk nog uit het Boven-Karboon daterend afschuifvlak, waarbij de Winterberg een kalksteen dikte van ca. 600 m als bovenste kwart van het rif naar het westen werd geschoven, zodat het rif vandaag in verdubbeling aanwezig is. Bovenaan de Hippelweg buigt de route horizontaal af naar de Maibohmshöhe. Hier liggen snel diepe Pingen aan de rechterkant van de weg, getuigen van de historische ijzerertsmijnbouw, tevens natuurlijke grotten die daardoor zijn gevormd. Let op: gevaar voor vallen: verlaat het pad niet! Nu gaat het omhoog naar het Ibergplateau, links voorbij de vroegere zogenaamde gletsjerpotten, karstholvormen met mijnbouwoverheersing, maar hier waren nooit gletsjers.

Bij de Iberger Albertturm wachten horecagelegenheden en een panoramisch uitzicht vanaf de toren. Kort daarna geven borden informatie over het archeologisch onderzoek naar de vroege geschiedenis van de Iberger mijnbouw. Een uitkijkpunt met informatieborden verruimt het zicht op de grootste steengroeve van Nedersaksen, waarvan de ontginningsgebieden inmiddels tot in de Iberg reiken.

Verscheidene grotten, deels met enorme druipsteenformaties, werden tijdens de ontginning aangetroffen. Via het Ibergplateau gaat het zachtjes bergafwaarts over een oud bospad tot aan de Bismarck-Klippe. Hier dwaalt het oog naar het zuiden over de steile helling van de Iberg, bebost met beuken. Het bos in eigendom van de staat is al enkele jaren uit de exploitatie gehaald en de natuurlijke ontwikkeling wordt sindsdien wetenschappelijk gevolgd. Afgezien van verkeersveiligheidsmaatregelen mogen er geen werkzaamheden plaatsvinden.

Bij verdere afdaling draait de weg naar een autochtoon voorkomen van de taxusboom, een voor dit substraat en klimaat typische, maar tegenwoordig zeldzame boomsoort.

Het is nog steeds onduidelijk of de naam Iberg is afgeleid van Eibe (Ibe) of Eisen (Isen).

Parkeerinformatie

Grotbeleveniscentrum, An der Tropfsteinhöhle 1, 37539 Bad Grund (Harz)