In het Leiblachtal: Op zoek naar de bron van de Leiblach en oude molens - Westallgäuer Wasserweg 24

Smidse
Vanaf de parkeerplaats leidt het pad eerst naar de voormalige smidse in Riedhirsch. De smidse met de bottenstamper dateert uit de 17e eeuw en is van binnen gedeeltelijk bewaard gebleven. Het werd vroeger aangedreven door het water van de Leiblach. Omdat de smidse in privébezit is, kan deze helaas niet worden bezocht.

Leiblachbron
Vanaf de smidse gaat het via Riedhirsch verder naar de bron van de Leiblach. Het water stroomt glashelder uit de ingepakte bron en stroomt in een kleine weilandgracht. Een kleine rustplaats nodigt uit om te kijken en te vertoeven. Verderop tijdens de wandeling komt men steeds weer de steeds breder wordende Leiblach tegen. De rivier ontwatert het Westallgäuer heuvelland en mondt uiteindelijk uit als grensrivier tussen Lindau-Zech en het Oostenrijkse Hörbranz in het Bodenmeer.

Hammermoos
Vanaf de Leiblachbron gaat het op dezelfde weg terug naar de smidse. Daar volgt men nu de weg richting Wolfertshofen, die door een klein bos naar Hammermoos leidt. Een smal pad leidt naar het interessante veen, waar vroeger turf werd gewonnen. Dit is vooral goed te zien bij de kleine turfwinning, die toegankelijk is gemaakt via een houten loopbrug. Na het bezoek aan het Hammermoos gaat het eerst een stukje dezelfde weg terug het bos in. Langs de sportfaciliteiten leidt de molenweg verder naar de voormalige Katzenmühle.

Katzenmühle
Op het bord bij de Katzenmühle staat dat de molen in 1797 is gebouwd. Er zijn echter verschillende aanwijzingen dat de molen 160 jaar ouder is - ook al stond deze oorspronkelijk bekend onder andere namen zoals Bäckelesmühle, Bärlesmühle of Muggenmühle. In de Katzenmühle werd de maalactiviteit in 1945 stopgezet.

Oliemolen
Onder de minigolfbaan gaat het verder naar de voormalige oliemolen. Zoals de naam al aangeeft, was het geen graanmolen. In plaats daarvan werd hier lijnzaad tot olie gemalen. De oliemolen werd ook gebruikt als bottenstamper en was in bedrijf tot 1907. In 1999 werd de oliemolen afgebroken. Tegenwoordig staat er een modern woonhuis op de voormalige molenplaats.

Großenmühle
Langs de Leiblach gaat de weg verder naar een zagerij, de voormalige Großenmühle, die al in de 16e eeuw in bedrijf was. Het is onduidelijk waar de naam van de molen vandaan komt: Enerzijds was de Großenmühle lange tijd in handen van de familie Groß. Anderzijds was het ook de grootste molen in Heimenkirch. De molen was tot 1943 in bedrijf, de oude zaag werd in 1974 afgebroken. De nieuwe zagerij is nog steeds in bedrijf.

Buhmühle
Langs het Kneippbad en het buitenzwembad leidt de weg langs de Leiblach verder naar de voormalige Buhmühle in Meckatz. Hier passeert men een mooie rustplaats, waar enkele granieten blokken uit de Silvrettagroep bewonderd kunnen worden. De Buhmühle zelf moet al sinds de 17e eeuw in bedrijf zijn geweest. Het laatste graan werd gemalen in 1914, de zaag was nog in bedrijf tot 1951.

Mothenmühle
Bij de Buhmühle kan men kiezen tussen twee routes. De langere route leidt via Meckatz, Kappen en Biesenberg naar de voormalige Mothenmühle, die ook al in de 17e eeuw in bedrijf was. Tot 1906 werd daar voornamelijk maïs gemalen. Ook was er een bottenstamper aanwezig in de Mothenmühle. In de zaag werd tot 1973 bouwhout geproduceerd - waaronder planken voor koeienstallen. Schuin tegenover, na de Leiblachbrug, staat de zaagmolen Epple, die tot 1970 werd aangedreven door Leiblachwater. Via Mapprechts leidt de molenweg naar een prachtige eik, die men bereikt bij de kortere tweede tour direct vanaf de Buhmühle. Op de hoogte gaat het naar Oberhäuser met de mooie gedachteniskapel, die in 1838 door bewoners werd gebouwd, zodat zij in de toekomst gespaard zouden blijven van stormen en onweersbuien. Het uitzicht over Heimenkirch, Meckatz, de Nagelfluhkette en het Bodenmeer is bijzonder mooi bij het uitkijkpunt Bodenseekreuz. Via de wijk Berg leidt de molenweg terug naar Heimenkirch en de parkeerplaats.