FrankenwaldSteigla Arnikaweg -> FrankenwaldSteigla Arnikaweg

Luister naar de stilte - Waar komt het zachte zoemen van de bosbijen vandaan? Waar staat het hert dat de tak zachtjes liet kraken? Luister naar het geluid van de stilte, geniet van de rust! Wandelen in het Frankenwald is een contrastprogramma ten opzichte van de overprikkeling. Het oor opent zich voor nieuwe geluidswerelden - en natuurlijke stilte overstemt het dagelijks leven!

Oud is de kennis over de heilzame kracht van de felgeel bloeiende arnica. Kruidenvrouwen behandelden er blauwe plekken en allerlei verwondingen mee, de wetenschappelijke geneeskunde heeft het natuurlijke geneesmiddel tijdelijk verdrongen, maar vandaag de dag krijgt de medicinale plant van het jaar 2001 weer erkenning. Het is nu ook klinisch bewezen dat haar etherische oliën ontstekingsremmend werken, vooral bij reumatische aandoeningen helpt de arnicabloem de pijn te verlichten. In Duitsland staat de zeldzame arnica op de Rode Lijst van bedreigde soorten, maar rond Teuschnitz bloeit ze!

De plaats noemt zich trots "Arnicastadt" en biedt seminars en trainingen aan over deze buitengewone plant. Zelfs heeft Teuschnitz een arnicamonument opgericht: onze "Arnikaweg" leidt u er langs! De stenen die één bloem vormen nodigen u uit om erop te gaan liggen, uw ogen te sluiten en te luisteren naar de stilte van de Teuschnitz-weide. Zelfs wie liever op een ligbed ligt, zal langs deze weg, die meestal langs de rand van het bos loopt, vinden wat hij zoekt. Zelfs als de nabije spoorlijn of het geluid van de bedevaartskerk Haßlach de rust kort onderbreken, is de stilte daarna des te sterker voelbaar.

Routebeschrijving

We beginnen onze wandeling natuurlijk bij het startpunt, bij het oude sportveld. Dit bereikt u via de provinciale weg 8 tussen Teuschnitz en Reichenbach. De beschrijving volgt de route met de klok mee.

Bij het startpunt legt het overzichtsbord ons uit hoe en waarom deze weg naar de arnica is vernoemd en welke relatie deze waardevolle plant heeft met de stad en het landschap. Vers aan de slag, we willen immers wandelen en het landschap ervaren. We ronden het sportveld en lopen een kort stuk langs een veldgrens naar een klein sparrenbos, dat ons, zij het kort, meeneemt naar de donkere, bedreigende stilte van een monocultuur. Al snel ervaren we het eerste contrast. Hoe opgelucht is de wandelaar als na enkele meters het tunnelachtige uitzicht zich weer kan openen naar een uitgestrekt weidelandschap. Het weidepad, langs grassen en kruiden, leidt ons naar beneden naar de meanderende beek van de jonge Teuschnitz.

Hier bereiken we een landweg, genaamd "Krumme Triebe". Deze weg leidt ons, we houden rechts aan, dwars door het open weidelandschap langs extensief gebruikte weiden met een verscheidenheid aan zeldzame grassen, bloemen en kruiden. Magere gronden en weinig bemesting leiden tot soortenrijke kleurrijke weiden. Veel deels bedreigde planten en dieren zoals arnica, alsem, koninginnenkruid, adelaarsvlinder en krekel vinden hier hun leefgebied. Onze weg stijgt langzaam bergopwaarts. Aan de rechterkant zien we het uitgestrekte weidelandschap, het bronwatergebied en de verdere beek van de Teuschnitz overzien. Hier zijn vijvers aangelegd voor viskwekerij en vlasverwerking. Libellen, reigers en zwarte ooievaars profiteren van hun voedselaanbod. In het gebied van natuurlijke verlanding kunnen zeldzame planten zoals de koekoeksbloem bestaan. De Teuschnitz mag zelf haar kronkelige weg zoeken. Aan de linkerkant begint al een beboste heuvelrug, de Kohlwald, die het bos in al zijn diversiteit toont. Bij de volgende kruising nemen we het linkerpad omhoog het bos in, zonder echter het landschapsmonument voor ons enige aandacht te schenken. Voor ons ligt de "Stenen Arnica". Gebouwd in 2008 door jongeren uit vele Europese landen. Het is de moeite waard om daar even te rusten, uw ogen en gedachten te laten dwalen en misschien op zoek te gaan naar de vele inscripties van de bouwers. Nu gaan we verder bergopwaarts tot we de top hebben bereikt. Nu duiken we in de stilte van het hoge bos. Een typisch bos van plenterhout toont zich aan ons. Geen kaalslag, alleen het hout dat gekapt kan worden wordt verwijderd en het bos verjongt zich vanzelf. Vlak na het betreden van het bos verlaten we de landweg en nemen we een smal wandelpad dat ons rechtstreeks door het bos naar beneden leidt tot we weer op grind staan. Nog maar een paar meter en we zien aan de linkerhand een weiland met een rustplaats verschijnen. Tijd om op adem te komen en te ontspannen, maar ook om te genieten van een prachtig uitzicht over het Haßlachdal en ons einddoel, de Bastelsmühle. Daarheen leidt ook het pad dat zich tegen de helling vleit. Even de kabbelende beek overgestoken en al snel staan we voor de Bastelsmühle. De voormalige maalmolen nodigt vandaag de dag wandelaars en gasten uit om te pauzeren en te genieten van een hapje. Voor een betere oriëntatie zijn er tegenover de telefoonmasten wandelwegwijzers geplaatst. We nemen nu de weg naar Haßlach en slaan al na enkele stappen, voor het bos begint, linksaf. Langs de rand van het bos komen we nu heel dicht bij de spoorlijn. We zullen deze ongeveer een kilometer volgen.

Het is de moeite waard om het voor te stellen: De Frankenwaldbahn met de helling "Pressig-Rothenkirchen tot Steinbach am Wald", en haar tegenhanger, "Probstzella tot Steinbach am Wald" geldt met een helling van 29% naast de Schwarzwaldbahn als de enige tweesporige bergbaan in Duitsland. Ze werd in 1885 in gebruik genomen.

Na de volgende bocht bereiken we een ander contrastpunt op de weg. We wandelen midden door een rotsachtig gebied. Het gaat hier om een grijze wackenrots, een mengsel van fijn en grof kiezelachtig materiaal. Hier zijn duidelijk verschillend grote kiezelsteeneinsluitingen te zien.

Stap voor stap verwijderen we ons wat van de spoorlijn en bereiken we een smal bospad, dat we echter na korte afstand verlaten via een voetpad en meteen een valleiweide bereiken. We ronden deze, steken een smalle beek over en klimmen een paar meter een steile helling op. Nu hebben we een onlangs geschoven pad bereikt dat als vluchtroute moet dienen voor de trein. Hier gaan we comfortabel verder omhoog tot aan een spoorwegtunnel. Vanaf daar voegen de Seenweg, een langeafstandswandelpad, en de Heeresstraßenweg, een regionaal rondwandelpad, zich bij ons en vergezellen ons een deel van onze route. Na ongeveer honderd meter nemen we afscheid van de trein en slaan scherp rechtsaf. Onze weg wint snel hoogte en overwint een flank van de Zillingshügel. Onze weg staat in de volksmond bekend als "Queraweg". In vroeger tijden was dit een veetrekroute die bewoonde gebieden vermeed om geen veeziekten te verspreiden. Eenmaal aangekomen op de hoogte, verlaten we het bos en steken we via de landweg de provinciale weg KC 8 Haßlach/Steinbach over, die we rechtdoor oversteken. Langs een houtopslagplaats met een markante, vrijstaande spar gaat het verder door een intensief bewerkt agrarisch gebied, de "Haßlacher Gartenäcker". Ongeveer 800 m na de provinciale weg loont het de moeite om naar links te kijken, naar het station van Steinbach en naar de glasfabriek Wiegand-Glas. Opmerkelijk is de grootte van de glasopslagplaatsen, aangezien dit voornamelijk wordt verwerkt. Na enkele meters is een belangrijk kruispunt bereikt. De Heeresstraßenweg verlaat ons en de Burgenweg, een langeafstandswandelpad van Lauenstein tot Kulmbach, voegt zich bij ons. We slaan rechtsaf en wandelen over open veld naar beneden naar Haßlach. Al bij de eerste dwarsstraat in het dorp slaan we linksaf, langs het brandweerhuis van Haßlach. Meteen daarna weer rechtsaf, langs de Rooms-katholieke bedevaartskerk "Maria, Koningin van de Martelaren en de veertien heilige Helpers", tot we uitkomen op de Steinbacher Straße. Daar is een belangrijk knooppunt van verschillende wandelpaden. Voor ons gaat het verder op de Steinbacher Straße in zuidelijke richting tot aan de straat "Am Berg", ook wij klimmen een paar meter de berg op en slaan dan echter rechtsaf de "Bergbrunn" in. Voorlopig wandelen we vrij vlak Haßlach uit, tot we aan de rechterkant een schuur passeren. Nu gaan we ook weer omhoog, kort over een grindweg, dan een graspad langs de bosrand en voorbij een markante beuk. Al snel draait ons pad weer het bos in, eerst door een sparrenbos, dan een korte open plek. Nu, vlak voor een jong beukenbos, slaan we rechtsaf en lopen door een jong beukenbestand. Na enkele meters steken we een landweg over, die we voor de laatste meters bergopwaarts gebruiken. Aangekomen bij de bosrand en dus op de hoogte, ontvouwt zich voor ons een weidelandschap. Dit doorkruisen we over het weidepad en betreden een klein bosgebied. Het grindpad daar verlaten we snel weer en nemen het smalle bospad tot aan het volgende kruispunt. Hier verlaat ons laatste metgezel, de Burgenweg, die ook de "Stenen Arnica" wil bezoeken, ons en slaat rechtsaf. Wie wil kan hem nog 50 meter volgen en het bronwatergebied van de Teuschnitz bezoeken. Veel kleine wateren verzamelen zich daar en vormen de Teuschnitz. We wandelen nu verder over de landweg, altijd rechtdoor en genieten, nadat we het bos hebben verlaten, van het uitzicht op de Teuschnitz Aue, dit keer echter vanaf de andere zijde. Ook vinden we ter ontspanning een ligbed aan de rand van het bos om rustig uit te kijken over de Aue. Nog een paar meter vergezelt ons een beukenbos aan de linkerkant, terwijl we naar het startpunt terugkeren.