Sparta breuklijn

De Sparta-breuk is de westelijke grens van de Eurotas- kloofvallei. Die vallei is een graben. Ten westen van deze graben ligt de horst van het Taygetos-gebergte . U kunt hier schoolvoorbeelden van scarps zien. Scarps zijn zichtbaar aan de oostkant van Taygetus aan de basis van de sporen. Ze zijn het gevolg van plotseling wegschuiven van de hangende muur in de richting van de dip, waardoor aardbevingen ontstaan. Enkele aardbevingen resulteren in 1-12 m steile helling. De Sparta-breuklijn is zigzag, variërend tussen N 170 ° E en N 140 ° E. De maximale slip was 10-12 m in drie stappen. De aardbeving van 464 voor Christus, die Sparta genivelleerd, was het gevolg van een slip van 3-4 m over een lengte van 20 km van de fout. De slipsnelheid was ongeveer 1 mm per jaar, wat wijst op een gemiddeld interval tussen aardbevingen van 3000 jaar. Als je dit soort opheffingen en steile hellingen als resultaat krijgt, is de foutscarp erg vatbaar voor erosie. Verwering, massale verspilling en waterafvoer kunnen deze kliffen snel verslijten, wat soms resulteert in V-vormige valleien langs afvoerkanalen. Aangrenzende V-vormige valleiformaties geven de resterende breuksporen een zeer driehoekige vorm. Deze formatie staat bekend als een driehoekig facet.