Aermacchi

Aermacchi was een Italiaanse vliegtuigfabriek die ook grote bekendheid kreeg door de productie van motorfietsen.

De fabriek werd in 1912 opgericht door Giulio Macchi als "Società Anonina Nieuport-Macchi." De eerste vliegtuigen waren de Nieuport eendekker en de Parasol, een ontwerp van Macchi volgens bouwtechnieken die van de Franse vliegtuigbouwer Nieuport stamden. Deze vliegtuigen werden tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikt als verkenningsvliegtuig en als bommenwerper . Toen het Koninkrijk Italië in 1915 de kans van de geallieerden koos, begon de productie van de Nieuport Sesquiplane, een dubbeldekker. Tijdens de oorlog werden aanvankelijk nog steeds Nieuport-vliegtuigen gebouwd gevechtsvliegtuigen). Later volgde de Nieuport 17, maar toen men daar 150 exemplaren van gemaakt had volgde in 1917 de productie van de Hanriot HD.1. Men richtte zich echter al snel op watervliegtuigen. Toen in 1915 een Lohner tot landen werd gedwongen bij de Porto Corsini marinebasis werd dit toestel naar Varese gebracht en gekopieerd door Aeronautica Macchi. Zo ontstond de Macchi L-serie. De L1 en L2 waren nog kopieën van de Lohner, maar voor de Macchi L3 gebruikte men weer bouwtechnieken van Nieuport. In 1916 bouwde men de Macchi M5, een lichtgewicht gevechts-watervliegtuig. In de jaren na de oorlog bouwde Aeronautica Macchi ook veel wedstrijdvliegtuigen voor de Schneider Trophy, voorzien van sterke motoren van FIAT. In 1922 werd de samenwerking met Nieuport beëindigd. Onder druk van Benito Mussolini werd het belang van wedstrijden steeds groter en in 1926 won majoor Mario de Bernardi als eerste niet-Amerikaan de Schneider Trophy. In november 1926 brak Bernardi het wereldsnelheidsrecord toen hij 416,5 km/h haalde. Men bleef tot aan de Tweede Wereldoorlog snelheidsrecords verbeteren, in 1934 haalde Francesco Agello met een 3.100 pk FIAT AS6-motor in een Macchi MC72 709,2 km/h. Voor de racevliegtuigen werden FIAT-V12-motoren gebruikt, maar de gevechtsvliegtuigen behielden de radiale motoren die minder sterk waren dan de Britse Rolls-Royce Merlin-motoren. Het meest gebruikte Italiaanse gevechtsvliegtuig tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Macchi MC200 Saetta, haalde slechts 510 km/h, terwijl de Supermarine Spitfire ruim 560 km/h haalde. Bovendien had de Spitfire 8 machinegeweren, terwijl de Macchi slechts 2 Breda SAFAT 12,7 mm machinegeweren aan boord had. Ingenieur Mario Castoldi haalde een Daimler Benz DB601 motor naar Italië, waardoor het vliegtuig als Macchi MC202 Folgore bijna 600 km/h haalde, maar door productiemoeilijkheiden bij FIAT konden er tot aan de Italiaanse overgave in september 1943 niet genoeg MC202's gebouwd worden.

Meer informatie

Reacties Statistieken

| | Publiek | Duits • Engels • Frans • Italiaans • Spaans