Teatro Politeama - Palermo

Het neoclassicistische theater werd van 1867 tot 1874 gebouwd door Giuseppe Damiani Almeyda die zich liet inspireren door gebouwen in Pompeï.

Het theater moest worden gebouwd aan de rand van de monumentale structuur van Palermo als een ideologisch referentiepunt voor de uitbreiding van de moderne stad. In tegenstelling tot het Teatro Massimo, dat voornamelijk was bedoeld om te voldoen aan de aristocratische behoefte aan een operagebouw dat geschikt was voor grote operavoorstellingen, moest het worden gewijd aan het plezier en vermaak van een meer populair publiek, met producties als operettes, komische en dramatische werken, bals, feesten, circus- en ruitershows.

Daarom werd besloten om een groot openlucht amfitheater te bouwen maar in 1868 werd besloten om het amfitheater om te bouwen tot een theaterzaal zodat het aanbod van voorstellingen uitgebreid kon worden met muziek- en toneelstukken.

Voor de halfronde façade zijn zuilengalerijen geplaatst, met op de begane grond zuilen in de Dorische en op de eerste verdiepingen zuilen in de Ionische orde. De ingang is vormgegeven als een triomfboog bekroont met een Quadriga, gemaakt door Mario Rutelli. Aan weerszijden van de hoofdingang van het theater, achter de twee grote kandelaars, bevinden zich de twee plaquettes met de historische epigrafen gedicteerd door Isidoro La Lumia en bovenaan de twee bas-reliëfs die de 'Honger' voorstellen, ontworpen door de schilder Pensabene.

Binnen is er een hoefijzervormige zaal met twee verdiepingen met loges en een dubbele brede galerij/amphitheater met een capaciteit die toen gepland was voor vijfduizend toeschouwers, terwijl er op het proscenium een Korinthische zuilengalerij in hexastijl staat met een bronzen buste van Giuseppe Garibaldi in het midden, aan beide zijden omzoomd door allegorieën van de Tragedie en de Komedie.

Vandaag de dag is het theater de prestigieuze zetel van het Fondazione Orchestra Sinfonica Siciliana en is het een belangrijk oriëntatiepunt voor de stad Palermo, zowel wat betreft locatie als bekendheid, zozeer zelfs dat de twee grote pleinen (Ruggero Settimo en Castelnuovo), waar het over uitkijkt, gewoonlijk Piazza Politeama worden genoemd.

Willem Vandenameele