Chiesa santa maria dei naufraghi - Palermo

Gebouwd in de 15e eeuw. Aanvankelijk gewijd aan Sint-Christoffel, kreeg het de titel 'Kerk van de scheepswrakken' in 1743 omdat het bedoeld was voor de begrafenis van schipbreukelingen.

Het was niet ongebruikelijk om het lichaam van een ongelukkige persoon aan de kust te vinden die was verdronken nadat hij uit een boot was gevallen. Vanaf hier besloot de Senaat van Palermo in 1743 dat deze arme mensen ook goddelijke voorbede verdienden, dus werd besloten om deze (reeds bestaande) kerk Santa Maria dei Naufragati te noemen en deze te gebruiken voor hun begrafenis, zoals al gebeurde in andere kustplaatsen. steden van de Middellandse Zee.

In 1628 ging het eigendom van de kerk over in handen van de gereformeerde Augustijner paters van de congregatie van Centorbi, op zoek naar een nieuwe locatie om hen te ontvangen. Eerst hernoemden ze de kerk naar Onze Lieve Vrouw van de Voorzienigheid, daarna begonnen ze met de bouw van een klein klooster naast het bouwwerk.

Toen de Augustijnen 35 jaar later naar het klooster van Sant'Agata la Pedata, verhuisden, bleef het complex grotendeels verlaten, totdat het stadsbestuur uiteindelijk besloot wat ermee te doen.

Aan het begin van de 18e eeuw bereidde Palermo zich voor op een gouden eeuw, vol adel, weelderige feesten en prachtige paleizen. De andere kant van de medaille was een ongekend leger van arme mensen, die zich onvermijdelijk buiten de huizen van de rijksten bevonden om te bedelen, in de hoop wat geld of wat restjes uit de keukens te ontvangen (bij voorkeur in een poging om niet te worden getroffen door de mishandelingen van de rijksten). bedienden in livrei).

Om de stad te bevrijden van deze hordes bedelaars besloot de Senaat een hospice op te richten om deze arme mensen een warme maaltijd en onderdak te garanderen. In werkelijkheid was het de bedoeling om de straten schoon te maken en het probleem te verbergen voor de ogen van degenen die het niet wilden zien.
In februari 1733 werd in het passend opnieuw aangepaste pand van het voormalige klooster met veel tamtam deze nieuwe Albergo dei Poveri ingehuldigd, die Serraglio heette , van het laat-Latijnse serraculum dat een plaats aanduidt die afgesloten is door tralies en kettingen, maar die in Italiaans betekent het ook een verzamelplaats voor wilde dieren , samengebracht met als doel het publiek te amuseren en te vermaken. Deze laatste definitie geeft, hoewel misschien niet de oorsprong van de naam van het gebouw, figuurlijk een goed beeld van het werkelijke doel ervan.

In de daaropvolgende dagen begon een razzia-operatie in de straten van de stad om alle behoeftigen te verzamelen en hen onder te brengen in het nieuwe gebouw, waar ze weliswaar een dak en een warme maaltijd vonden, maar waar ze ook gevangen werden gehouden. Aangezien dit normaal gesproken niet was toegestaan, mochten ze eropuit gaan en de stad "lelijk" maken met hun aanwezigheid.
Binnen korte tijd werden ook gehandicapten, met psychische stoornissen of lichamelijke beperkingen, opgenomen in de categorieën om in het instituut "verwelkomd" te worden.

Niet ver van de Serraglio werd ook een kleine begraafplaats voor de armen aangelegd , gewoonlijk Sant'Antoninello Lo Sicco genoemd, naar de naam van een aangrenzende kerk, die een paar eeuwen later volledig werd ontmanteld tijdens de bouwwerkzaamheden van de eerste kerk.Treinstation van Palermo (voorheen het huidige Centraal Station).

Het hospice bleef in bedrijf tot 1772, toen het gebouw, nu te klein en vervallen voor zijn doel, werd vervangen door de nieuwe Albergo dei Poveri gebouwd in opdracht van koning Karel III aan de hoofdweg van Mezzomonreale (de huidige Calatafimi-cursus).

Nadat alle armen met een plechtige ceremonie naar het nieuwe gebouw waren overgebracht, bleef het vorige hospice, omgedoopt tot Serraglio Vecchio , bijna altijd leeg en soms voor de meest uiteenlopende doeleinden gebruikt, totdat het uiteindelijk tegen het einde van de 19e eeuw werd gesloopt.

Onze Lieve Vrouw van de Kerk van de Schipbreukelingen 

Zoals we al hebben gezegd, besloot de Senaat van de stad, gezien de ongelukkige frequentie waarmee de lichamen van arme mensen die schipbreuk hadden geleden langs de kust van Palermo, in 1743 werden gevonden om de begrafenis van deze lijken te regelen in een crypte onder de kerk, toepasselijk omgedoopt tot Maria SS. . dei Naufragati , hoewel de mensen, die vaak gelijk hebben, het altijd informeel de bijnaam Santa Maria degli Drowned hebben genoemd , iets minder poëtisch, maar ook toepasselijker.

Tegelijkertijd werd er een gemeente gesticht die de trieste (en groteske) taak had om in processie naar de plaats te gaan waar de lijken werden gevonden , ze op te halen en vervolgens naar de kerk te vervoeren, waar ze een passende begrafenis kregen.

Toen het aangrenzende en nu vervallen Serraglio Vecchio-gebouw aan het einde van de 19e eeuw werd gesloopt, werd de kerk gerenoveerd, met de toevoeging van de klokkentoren die nog steeds naast de hoofdingang staat.
 

Willem Vandenameele