Madonna del Porto - Sciacca

Dit beeld is een kopie van de Madonna del Soccorso van Sciacca.

Het werd in de haven van Sciacca geplaatst om het pact tussen de vissers en de Madonna te bezegelen om hen dag en nacht te beschermen tijdens visreizen.

De Maagd Maria van Hulp is de belangrijkste beschermheilige van Sciacca. Haar feest dat een eeuwenoude toewijding is waarbij duizenden gelovigen betrokken zijn en die veel bezoekers trekt vindt plaats in twee verschillende periodes van het jaar: 2 februari en 15 augustus.

Het geloof in de Madonna heeft eeuwenoude tradities. Het beeld, 1 meter en 65 centimeter hoog, weegt 700 kilo en werd gemaakt in juni 1503 in opdracht van de broeders van San Barnaba als dank voor een aantal wonderen die ze hadden verricht en omdat ze in dromen aan verschillende mensen waren verschenen.
In de eerste twee decennia van de 17e eeuw woedde de pest in Sicilië net als in de rest van Europa. In Sciacca, dat minder dan negenduizend inwoners had, stierven in twee maanden tijd 500 kinderen. Om te proberen een oplossing te vinden en deze plaag in te dammen, verzamelden verschillende vertegenwoordigers van de geestelijkheid en het volk zich op 2 februari 1626 in de Moederkerk. Na een verslag over de trieste toestand van de stad werd besloten een beroep te doen op Maria Allerheiligste en plechtig te zweren haar elk jaar te eren. Dus vanaf de kerk van St Barnabas, nu St Augustinus, werd het beeld in processie door de straten van de stad gedragen. Bij een heldere, wolkenloze hemel was de bliksem te zien, een wonder werd uitgeroepen en de plaag hield op.

De hoofdrolspelers van het feest zijn de zeelieden van Sciacca. Zij waren het die in 1504 het loodzware beeld van enkele tonnen in hun boten van Palermo naar Sciacca brachten en het vervolgens naar de kerk van S. Barnaba brachten. Eenmaal in de haven werden ze opgewacht door een feestelijke en dankbare menigte, die hen met applaus en gejubel begroette.

Als teken van dankbaarheid kregen ze het privilege om de processie te leiden. De processie, begeleid door de traditionele symfonische marsen van de fanfare, is zeer veeleisend en omvat 17 stopplaatsen, elk met een sterke herdenkingswaarde en spirituele betekenis. Tijdens een van de stops wordt het wonder nagespeeld met de scène van de witte rook, een zeer suggestief moment dat geladen is met een sterke spiritualiteit.

Tussen de twee hoofdstraten van de middeleeuwse oude stad, die wordt gekenmerkt door adellijke paleizen, wordt de wonderbaarlijke simulacrum trots en moeizaam gedragen op de schouders van zo'n 100 blootsvoetse zeelieden. Geloof, traditie en folklore zijn elementen die de festiviteiten kenmerken. Oude rituelen zijn onder andere de afdaling, het kleden van de Madonna met goud en koraal gedoneerd door de gelovigen, en de beklimming van het hoofdaltaar.

Willem Vandenameele