Lancaster Memorial

"Vergeef maar vergeet niet":

deze woorden worden meestal genoemd telkens wanneer een oorlogsmonument wordt ingehuldigd om een ​​van de vele wrede of heroïsche gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog te herinneren. De bouw van een herdenkingsmonument, na precies zestig jaar, voor veertien jonge mannen, (dertien van hen kwamen om het leven toen hun twee Lancaster-bommenwerpers werden neergeschoten) is een bewijs dat deze zin geen loze kreet is.
Kort na deze tragische nacht sprak onze lokale dokter Delvaux in zijn dagboeken de wens uit om een ​​monument te bouwen ter ere van deze dappere helden en dit engagement bleef al die jaren levend in de hoofden en harten van veel lokale burgers.

In bijna elk dorp werden oorlogsmonumenten ingehuldigd ter nagedachtenis aan zoveel gesneuvelde Luxemburgse soldaten. Hier, ook in Weiswampach, werd een gedenkteken gebouwd voor Amerikaanse soldaten die hier vlakbij stierven tijdens het Ardennenoffensief.

Uiteindelijk werd onder impuls van enkele mannen, die toen nog kinderen of jongeren waren, een comité gevormd en spontaan namen de inwoners van onze gemeenschap deel aan de financiering van dit nobele project. Er moet op worden gewezen dat niet alleen oudere inwoners hielpen om deze verbintenis na te komen, maar dat een handvol jonge mensen, de meesten familievaders, geboren vele jaren na het einde van de oorlog, de dynamische motor waren in de realisatie van dit grote project.

Door dit project uit te werken werden de gebeurtenissen van deze meest angstaanjagende nacht keer op keer voor de geest gehaald. Die nacht stonden alle inwoners buiten hun huizen en konden ze alleen maar met angst en tranen vooruitlopen op wat er zou gebeuren in deze afschuwelijke taferelen van bliksem en donder in de lucht boven hun hoofden tijdens deze luchtgevechten. De meesten van hen realiseerden zich pas later dat jonge mannen uit Engeland, Canada en Nieuw-Zeeland buiten in de velden waren omgekomen voor onze vrijheid toen hun vliegtuigen neerstortten.

Stel je de pijn voor van de families van deze jonge mannen, toen ze te horen kregen dat hun dierbaren waren gestorven in een afgelegen veld ergens in de Ardennen. Stel je voor dat jonge lokale mannen van hier naar Nieuw-Zeeland worden gestuurd om hun leven te riskeren daar beneden, de meest afgelegen plek op aarde van huis, om een ​​vreselijke dictator te stoppen die probeert de wereld te domineren.

Misschien komen er ooit familieleden van deze helden langs deze gedenkplaats, zien ze het dankbare gebaar van de lokale bevolking en lezen ze de namen van hun familieleden. Dan zullen ze hun ogen laten dwalen over deze vredige heuvels, ze zullen al deze mensen zonder angst, zonder enig risico op onderdrukking of zelfs arrestatie, van het ene land naar het andere zien gaan. Velen van hen zullen niet eens beseffen dat ze democratische landsgrenzen overschrijden. Wij geloven dat deze families zullen erkennen dat het offer van hun geliefden niet tevergeefs was. Als je op een dag naar deze plek komt, blijf dan een tijdje, ga zitten in de buurt van de kapel, misschien voor een kort gebed uit diepe dankbaarheid voor deze helden.

Vertaald uit het Engels

Bron en meer informatie: www.lancaster.lu

Reaktionen Statistiken

| | Öffentlich | Deutsch