KlOOSTER TER APEL

Bij Ter Apel doemen te midden van uitgestrekte bossen de contouren op van een gotisch klooster.
In 1464 schonk de vicaris van Loppersum het gebied tussen Winschoten en Ter Apel aan de Orde van het Heilig Kruis onder voorwaarde dat er een klooster gebouwd zou worden.
Een vijftal Kruisbroeders begon aan de bouw van hun Domus Novae Lucis (Huis van het Nieuwe Licht), dat bijna een eeuw later klaar was. Er verrezen niet alleen een kerk en onderkomens voor de bewoners, maar ook een poortgebouw, watermolens, een perkamenthuis, bak- en brouw­huis en een gastenverblijf, want iedere reiziger mocht even op adem komen bij de gastvrije priesters.
Iets meer dan een eeuw na de stichting (het klooster was nog maar net afgebouwd) sloot de provincie Groningen zich aan bij de Republiek der Verenigde Nederlanden en de gereformeerde kerk werd de staatskerk. Dit betekende het einde voor de vele kloostergemeenschappen in de provincie. Kloos­ters werden afgebroken en het mag een wonder heten dat Klooster Ter Apel deze periode en de eeuwen daarna heeft overleefd.
Het voormalige klooster is in 1988 in gebruik genomen als museum voor kerkelijke kunst en reli­gieuze geschiedenis. Sinds 1992 behoort Klooster Ter Apel zelfs tot de UNESCO Top 100 van onroerende objecten in Nederland.

Réactions Statistiques

| | Publique | Anglais