Van Esschenven

Het Van Esschenven is ontstaan door winderosie, wat volgt uit de ligging in westzuidwest-oostnoordoostelijke richting.

Het van Esscheven is zeer schilderachtig en aantrekkelijk door de zwaar beboste, grillige of rechte oevers, het voorkomen van eilandjes en de begroeiiing met de zeer geurige gagel en waterlelies. Er groeien kenmerkende en vaak zeldzame planten als moerashertshooi, biesvaren en oeverkruid en kwetsbare tapijten veenmos. Grote roem bij biologen dankten de vennen aan de aanwezigheid van talrijke soorten sieralgen (desmidiaceeën). Dit kwam doordat de vennen gevoed werden door kalkrijk oppervlaktewater uit het Moergestelse Broek door de Rosep. In de jaren ’30 van de 20e eeuw is dit echter grotendeels ontgonnen en door de bemesting werd het oppervlaktewater zeer voedselrijk. Eens kwamen er 350 soorten sieralgen voor, en nu nog slechts tien. In 1950 werd de Rosep afgekoppeld omdat deze te voedselrijk was geworden, maar ook via zure dispositie en vermest oppervlaktewater worden de vennen verder bedreigd. In de winter van 1995-1996 werd het slib uit een aantal vennen verwijderd. Bron:Oisterwijkinbeeld

De Oisterwijkse Vennen (aangewezen als aardkundig monu­ment) vormt een mooi voorbeeld van het licht glooiende Brabants dekzandlandschap met parabool­duinen, bossen, heide­velden, vennen en overgangen naar schraalgraslanden in beekdalen.
De ontstaanswijze van de Oisterwijkse vennen (ondiepe meertjes op zandgrond) is niet in alle gevallen geheel zeker, maar aangezien er in de directe omgeving stuifzandgebieden en beekdalen liggen, neemt men aan dat er zowel uitgestoven laag­ten als stroomdalvennen (ontstaan uit vroegere beekbeddingen) bij zijn. Bron:Wikipedia 

routeburo