Sluipwijk

De oudste datering van een kerk in Sluipwijk is van 2 oktober 1311. De Hollandse graaf Willem II bepaalde toen dat de bewoners van Nieuwenbroek gebruik moesten maken van de kerk van “Sluupwijc”. Omdat de ontginning van Sluipwuijk wordt gedateerd op het eind van de dertiende eeuw, wordt verondersteld dat dit de eerste kerk van Sluipwijk moet zijn geweest. Wellicht betrof het een houten kerkje, dat later is vervangen door een stenen gebouw.

De bevolking van Sluipwijk was tot het laatste kwart van de zestiende eeuw Rooms Katholiek. Na de Reformatie is dit veranderd. De eerste hervormde predikant kwam in 1588, Ds. Nicolaas Ruyt. Hij ondervond door de Reformatie en de nog bestaande rooms-katholieke stroming veel tegenstand.

In 1574 had de particuliere synode van Zuid-Holland haar gebied in classes verdeeld. Sluipwijk werd onder gebracht bij “Leiden met gans Rijnland”. In 1587 werd deze classis opnieuw gesplitst in Hoog- en Laagrijnland. Dit bestuurlijke proces van splitsing en samenvoegingen van de classes leidde uiteindelijk in 1816 tot een geheel nieuwe classikale indeling, waarbij Sluipwijk met Reeuwijk, Waarder en Waddinxveen werden gevoegd onder de classis Gouda.

Sluipwijk was een gemeenschap van veenlieden. Nadat veel land in water werd veranderd ontstond hier armoede. Dit is terug te zien in de kerkelijke geschiedenis. In de 19e eeuw speelden zowel de bouw van een nieuwe kerk (1861) alsmede de bouw van een pastorie (1882). Hierbij werd door de kerkelijke gemeente een beroep gedaan op de commissie der Algemene Synode om een bijdrage uit het Fonds voor Noodlijdende kerken. Als omschrijving en onderbouwing van de aanvraag werd aangegeven dat de gemeente voor het grootste deel uit veenarbeiders bestond en alzoo slechts “enkele gegoeden tellende”.

routeburo