Buitenplaats Zandhove

Buitenplaats Zandhove is een fraaie afwisseling van weilanden en een park in Engelse landschapsstijl, een waterpartij en een bomen tuin met coniferen.

In 1702 koopt Johannes Scriverius, zoon van de predikant Samuel Scriverius uit Mastenbroek, een gedeelte van de goederen van de schout Albert Molkenboer. Het zal onder leiding van Johannes zijn geweest dat er een nieuw huis gebouwd werd. Johannes was cameraar van de stad Zwolle en overleed in 1758 ongehuwd. Zijn bezittingen gingen over op Daniël Scriverius, zoon van zijn broer.

Daniël was getrouwd met Gerhardina Eeckhout en kregen vijf kinderen, waarvan de jongste Antonius Johannes Scriverius was. Hij trouwde voor de tweede keer met Aleijda van Prehn. Na het overlijden van Antonius hertrouwde zij met Willem Steven van der Gronden. De oudste dochter uit haar huwelijk met Antonius, Henriette kreeg de buitenplaats als bruidsschat mee, toen zij trouwde met haar neef mr. Johan Sebastiaan van Naamen, heer van beide Eemnessen.

Hun kleindochter Henriette Wilhelmina van Naamen werd in 1864 op Zandhove geboren. In 1891 trouwde zij met jonkheer mr. Daniel de Blocq van Haersma de With. Het familiewapen van beide is aangebracht op het tegenwoordige Bikkenrade.

In de Tweede Wereldoorlog werd B. Laverman eigenaar van het landgoed. Hij was lid van de NSB. Zijn eigendommen kwamen na de oorlog in handen van het Nederlands Beheersinstituut. In 1954 werd het landgoed Zandhove aangekocht door de gemeente Zwolle.

Vanaf 1945 had de buitenplaats gediend als (nood)sanatorium voor Zwolle en omgeving. In 1956 was het een onderafdeling van het gemeentelijke Sophiaziekenhuis. In 1958 werd het sanatorium Zandhove opgeheven en is overgegaan als zelfstandige, gemeentelijk stichting. Het werd vanaf 1958 gebruikt als centrum voor de huisvesting van uit Indonesië gerepatrieerde bejaarden.

Vanaf 1980 is het in gebruik als verpleeghuis.

routeburo