Golfbaan

Fred de Grauw en Jan Haan kennen elkaar van de Rotary in Woubrugge en zij speelden al meerdere jaren elke week samen een rondje golf. Ergens in 2002 was het weer eens zuchten en steunen omdat er geen starttijd te krijgen was of omdat het druk was. Gekscherend wordt gezegd: ‘Zullen we een eigen golfbaan bouwen, dan hoeven we nooit meer te wachten’. Dit kwam de burgemeester en de wethouder van Woubrugge ter ore en een paar dagen later stond er een klein berichtje in de plaatselijke krant. Dat was het punt waarop Fred en Jan serieus de boer op gingen. Uiteindelijk lukte het niet om het plan in de gemeente Woubrugge te verwezenlijken, dit vanwege het feit dat er veel weidevogels in het gebied zitten, en de golfbaan een bedreiging zou vormen.

Na de uitspraak van de Provincie kwam de wethouder van Ter Aar in beeld. Hij benaderde Jan en Fred omdat de gemeente Liemeer plannen had om een groot recreatiegebied te ontwikkelen; naast een zwembad, ook een golfbaan, jachthaven en een ijsbaan. De jachthaven en ijsbaan zijn nooit doorgegaan, maar onze prachtige golfbaan wel!

Eind 2003 sloot Winfried Ponsioen zich aan bij Fred en Jan om gezamenlijk de kar te gaan trekken. Mooie herinneringen zijn er aan de onderhandelingen aan de keukentafel met Ies Bos, de eigenaar van het gebied. De ledenwervingsacties waren ludiek: het spandoek langs de A4 (kosten: een kistje wijn), midden in een spruitjesveld ballen afslaan en als klap op de vuurpijl de grote wervingsavond in 2005.

Aanvankelijk leek het alsof er slechts een handjevol mensen zouden komen. Gelukkig was de zaal tien minuten voor aanvang gevuld met zo’n 350 mensen!

Het resultaat was dat er in juni 2006 440 leden waren. Er kon worden gestart met het ontwikkelen van de baan! Op 4 juli 2006 werd de eerste schop in de grond gezet. Dit gebeurde bij de greenkeepersruimte en binnen no-time was de sloot/het meertje gegraven. Het leek zeer voorspoedig te gaan, maar het werd een continu proces van compromissen sluiten; schipperen tussen wat je zou willen en wat financieel mogelijk was. Onverwacht rekening moeten houden met geldende regelgeving. Zo moest er 4 hectare worden gepacht ter compensatie van een stuk vogelgebied. Een mooie herinnering is het verhaal van de kerkuil: het slopen van de oude schuren liep vertraging op door een kerkuil die er zijn residentie hield.

In augustus 2007 is het dan zover: er kan gespeeld worden op de eerste 9-holes. En een jaar later op de tweede 9-holes! De bouw van het clubhuis werd mogelijk gemaakt door uitgifte van 26 participaties en een banklening.

Kortom: wat ooit begon met een gekscherende opmerking, is werkelijkheid geworden!

routeburo