Kasteel Heeswijk

Kasteel Heeswijk is een voormalige waterburcht bij Heeswijk in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het kasteel dateert uit de 11e eeuw.

Reeds in het jaar 1080 ontstond er een voorloper van het huidige kasteel, een zogenaamde motte-burcht. In de loop van de middeleeuwen werd de motte afgevlakt en werd op de plaats van de burcht een kasteel gebouwd. Kasteel Heeswijk heeft meerdere malen een rol gespeeld in de geschiedenis. Het lukte Prins Maurits rond 1600 tot tweemaal toe niet om het kasteel in te nemen. Zijn halfbroer Frederik Hendrik slaagde daar in 1629 wel in, zodat hij vervolgens 's-Hertogenbosch kon belegeren. In 1672 was de Zonnekoning Lodewijk XIV de ongenode gast op Kasteel Heeswijk tijdens zijn strijd tegen de Republiek. Aan het eind van de 18e eeuw gebruikte Pichegru, generaal van de Franse Revolutie onder leiding van Napoleon, het kasteel nog als hoofdkwartier. In 1835 kocht gouverneur André baron van den Bogaerde van Terbrugge het in verval geraakte kasteel en startte meteen een grootse verbouwing. Zijn uitgebreide collectie schilderijen, middeleeuwse beelden, kunstvoorwerpen en curiosa werd door zijn zoons, de jonkers Louis en Donat, voortgezet en was op afspraak te bezichtigen. Ten behoeve van dit 'museum' werd het kasteel uitgebreid met onder andere de Wapenzaal en de IJzertoren. In 1900 werd een groot deel van de collectie geveild.

Wikipedia