Kromme Rijn

De Kromme Rijn is ongeveer 2000 jaar voor Christus ontstaan en was ooit de hoofdroute van de Rijn naar de Noordzee. Bij grote aanvoer van Rijnwater liepen de lage gebieden tot aan Leersum en Doorn onder. De zuidoever van de Kromme Rijn vormde een onderdeel van de noordgrens van het Romeinse Rijk. Deze natuurlijke grens, de Limes, moest Germaanse stammen op afstand houden. Naderhand voeren de Vikingen vanuit Katwijk over de Kromme Rijn om 'handel' (lees: plunderen) te drijven met Dorestad, het huidige Wijk bij Duurstede. In de loop van de jaren verlegde de Rijn de loop meer in de richting van de Lek, de rivier werd smaller en ondieper. Het afdammen van de Kromme Rijn bij Wijk bij Duurstede in 1122, in opdracht van de Utrechtse bisschop Godebald, betekende het einde van deze rivier als afvoer van Rijnwater. Die beslissing had verstrekkende gevolgen: de Lek werd de belangrijkste handelsroute, Utrecht moest via het water opnieuw bereikbaar gemaakt worden en nieuwe gebieden, denk aan het Langbroekerwetering gebied, konden worden ontgonnen. De oudste vermelding van de naam Kromme Rijn dateert uit de 16de eeuw.

In 1870 kreeg de Kromme Rijn een belangrijke rol in de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het onder water zetten van het gebied rond Utrecht duurde toen bijna een maand; dat moest sneller. De rivier werd verbreed, bochten afgesneden en stuwen en sluizen aangelegd. In Wijk bij Duurstede kwam een grote inundatiesluis (inunderen is onder water zetten). Hiermee werd Wijk bij Duurstede de kraan van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Nu kostte het onder water zetten van de inundatievelden nog maar 4 tot 12 dagen. De inlaat wordt nu nog dagelijks gebruikt voor aanvoer van vers water voor de stad Utrecht en de Vecht.

Rieno ✅ Routes