Huygens' Hofwijck

Huis en tuin van de buitenplaats Hofwijck werden door Constantijn Huygens aangelegd volgens de bouwprincipes van de Italiaanse renaissance: symmetrisch, met harmonieuze maatverhoudingen en een plattegrond die de vorm had van het menselijk lichaam.
Tijdens zijn reizen naar het buitenland maakte Constantijn Huygens (1596-1687) kennis met verschillende bouwstijlen. Vooral de classicistische bouwwerken van Palladio in Venetië spraken hem aan.
In de zevemtoemde eeuw werd bij de buitenplaatsen een duidelijke relatie gelegd tussen huis en tuin. Zichtlijnen vanuit het huis werden gemaakt op het landschap. De tuin werd gemaakt om te recreëren, te wandelen, of te verpozen. Klassieke Italiaanse tuinen werden als voorbeeld genomen. Symmetrie en geometrische perken met veel snoeiplanten vormden belangrijkste kenmerken. Heggen, hekken, muren werden in veelvouden van vierkanten of rechthoeken aangelegd.
In 1637 kocht Huygens grond aan de Vliet om Hofwijck te bouwen en daardoor te kunnen ontsnappen aan de drukte van de Haagse politiek. De twee beroemdste Nederlandse architecten uit de zeventiende eeuw, Jacob van Campen en zijn leerling, de latere hofarchitect Pieter Post, die de classicistische architectuur propageerden, waren betrokken bij het ontwerp en uitvoering van het huis en tuin van Hofwijck. De naam Hofwijck heeft dan ook een dubbele betekenis: namelijk wijken/ontsnappen van het Haagse Hof en Hof in de betekenis van lusthof/tuin/plaats. In 1642 werd dit huis ingewijd. Zijn geliefde echtgenote Suzanne van Baarle was al in 1637 overleden en heeft dus nooit op Hofwijck gewoond.
De tuin liep vanaf de Vliet naar Prinses Mariannelaan. Grote delen van de tuin worden nu ingenomen door de A12 en de spoordijk. De resterende delen zijn in 2004 naar de oorspronkelijke opzet van 1640 gereconstrueerd op basis van authentieke bronnen en afbeeldingen. Hofwijck is momenteel een van de belangrijkste nationaal historische monumenten uit de zeventiende eeuw.

Open Monumentendag Leidschendam-Voorburg